توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 217

*********

يك ركعت يا بيش‌تر وقت دارد، بايد نماز عشا را در اين وقت بجا آورد و نيّت ادا كند و سپس نماز مغرب را با نيّت ادا بجا آورد؛ هرچند براي به تأخير انداختن نماز مغرب گناه نموده است.

م « 1019 » اگر حتي به اندازه‌ي خواندن يك ركعت نيز وقت نداشته باشد، در تأخير نماز مغرب و عشا گناه كرده، ولي لازم است تا پيش از طلوع فجر هر دو نماز را با نيّت ادا انجام دهد؛ خواه تأخير بدون عذر شرعي باشد يا با عذر شرعي.

نماز اوّل وقت

م « 1020 » مستحب است نماز در آغاز وقت خوانده شود و درباره‌ي آن سفارش فراوان شده است و هرچه به آغاز وقت نزديك‌تر باشد بهتر است؛ مگر آن‌كه تأخير آن از سويي برتري شرعي، عقلي يا عقلايي داشته باشد؛ مانند: پرداخت نمودن بدهي يا گريز از خطر يا كمك كردن به ستم‌ديده‌اي كه تأخير آن شايسته نباشد.

م « 1021 » هرگاه عذري دارد كه اگر بخواهد در آغاز وقت نماز بخواند ناچار است براي نمونه بدون پوشش يا با لباس نجس يا با تيمم نماز بخواند؛ چنانچه بداند يا گمان كند كه عذر او تا پايان وقت باقي است يا از برطرف شدن آن نااميد باشد، مي‌تواند در آغاز وقت، نماز بخواند، ولي اگر نااميد نباشد و گمان كند كه عذر او از ميان مي‌رود، صبر كند تا عذر او از ميان برود و در صورتي كه عذر او از ميان نرفت، در آخر وقت برابر وظيفه‌ي خود نماز بخواند و لازم نيست به اندازه‌اي صبر كند كه تنها بتواند كارهاي واجب نماز را انجام دهد، بلكه اگر براي مستحبّات نماز؛ مانند: اذان، اقامه و قنوت هم وقت دارد، مي‌تواند نماز را با آن مستحبّات بجا آورد، و اگر با گمانِ ماندن عذر، در آغاز وقت نماز بخواند؛ چنانچه عذر وي در ميان وقت از ميان برود، بايد دوباره نماز را بخواند.