توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 226

*********

م « 1064 » اگر كسي در جايي بنشيند يا چيزي در آن‌جا بگذارد؛ خواه مسجد باشد يا نباشد، نمي‌توان جاي او را گرفت و در آن‌جا نماز خواند و نماز گزاردن در آن مكان باطل است و به سبب غصب نمودن جاي ديگري گناه كرده است؛ مگر آن‌كه شخص نخست از آن‌جا دست كشد يا اجازه دهد.

م « 1065 » اگر در جايي كه نمي‌داند غصبي است نماز بخواند و پس از نماز آگاه شود، نماز وي درست است، و چنانچه در جايي كه غصبي بودن آن را فراموش كرده است نماز بخواند و پس از نماز، غصبي بودن آن را به ياد آورد، نماز او درست است؛ مگر اين‌كه غاصب، خود وي باشد.

م « 1066 » اگر در ميان نماز آگاه شود كه مكان وي غصبي است، در صورت امكان بدون اين‌كه صورت نماز را از بين ببرد، به مكان مباحي برود و ادامه‌ي نماز را در آن‌جا بخواند و در صورتي كه نمي‌تواند، بايد نماز را رها كند و آن را در جاي مباح از سر بگيرد و اگر وقت تنگ است، آنچه از نماز بجا آورده درست است و بايد بقيه‌ي نماز را به گونه‌اي كه مي‌تواند، در هنگام خروج از آن مكان بجا آورد.

م « 1067 » اگر بداند جايي غصبي است و استفاده از آن‌جا حرام است ولي نداند كه نماز خواندن در جاي غصبي اشكال دارد و در دانستن مسأله نيز كوتاهي كرده باشد و در آن‌جا نماز بخواند، نماز وي باطل است.

م « 1068 » كسي كه ناچار است نماز واجب را سواره بخواند و وسيله‌ي نقليه يا قطعه‌هايي از آن غصبي باشد، نماز او باطل نيست؛ هرچند كرده‌ي وي ـ استفاده از وسيله‌ي نقليه‌ي غصبي ـ حرام مي‌باشد و اگر بخواهد در هنگام اختيار، در آن نماز مستحبي بخواند، باطل است.

م « 1069 » استفاده از زمين غصبي كه در حال حاضر مالك مشخصي ندارد جايز نيست و نماز خواندن در آن باطل است و اجازه‌ي استفاده از آن را بايد از حاكم شرع گرفت.