توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 230

*********

م « 1089 » نماز گزاردن بر روي خرمن گندم، جو، تپه‌اي از شن، تخت فنري و مانند آن كه نمي‌توان بر آن ثابت ماند، باطل است؛ مگر آن كه لرزه‌ي آن كم باشد و بتوان واجبات نماز را با آرامش و وجود شرايط ديگر انجام داد.

شرط سوم: بتوان نماز را در آن مكان به پايان رساند

م « 1090 » بايد در جايي نماز خواند كه احتمال داده مي‌شود مي‌توان نماز را به پايان رساند و در جايي كه احتمال قوي داده مي‌شود به سبب باد، باران، فراواني جمعيت و مانند آن نمي‌توان نماز را به پايان رساند، نبايد نماز خواند، ولي در صورتي كه نماز در آن مكان به پايان رسد، درست است؛ هرچند كرده‌ي وي حرام مي‌باشد.

شرط چهارم: بودن در آن‌جا حرام نباشد

م « 1091 » در جايي كه ماندن در آن حرام است؛ براي نمونه، جايي كه خطر خراب شدن سقف، ريزش كوه، آمدن سيلاب و تصادف احتمال داده مي‌شود، نبايد نماز بخواند، ولي در صورتي كه نماز را به پايان برساند، درست است؛ هرچند حرامي را انجام داده است.

م « 1092 » روي چيزي كه ايستادن و نشستن بر آن حرام است؛ مانند: جايي از فرش يا روزنامه كه نام خدا و آيات قرآن بر آن نوشته شده است، نبايد نماز خواند، ولي اگر نماز بخواند، درست است؛ هرچند كار حرامي انجام داده است.

م « 1093 » مؤمن بايد احترام اولياي خدا را رعايت نمايد و پيش‌تر از قبر مبارك و نوراني پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله و امامان اهل بيت عليهم‌السلام يا پشت به آن يا مساوي آن در صورتي كه بي‌احترامي به آن باشد، قرار نگيرد و اگر نماز خواندن در صورت‌هاي ذكر شده بي‌احترامي به آنان باشد، كرده‌ي وي حرام است، ولي نماز باطل نيست.