توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 247

*********

خدشه‌دار نكند، بايد آن را قبول كند، بلكه اگر عاريه كردن يا طلب بخشش براي او سخت نيست، بايد از كسي كه لباس دارد طلب بخشش يا عاريه نمايد.

م « 1190 » مسلمان بايد از پوشيدن لباس شهرت كه براي رياكاري يا جبران كمبود شخصيت پوشيده مي‌شود و مي‌خواهد با آن؛ براي نمونه، به زهد و رهاكردن دنيا مشهور شود؛ خواه شهرت آن از جهت پارچه‌ي آن باشد يا رنگ يا دوخت آن، بايد پرهيز كند، ولي نماز خواندن با آن باطل نيست.

م « 1191 » اگر قصد وي از پوشيدن لباس زهد، ساده‌پوشي است و جنبه‌ي رياكاري ندارد، نه تنها جايز است، بلكه شايسته مي‌باشد.

لباس شهرت لباسي است كه جنس، رنگ يا نحوه‌ي برش و دوخت آن مناسب پوشنده‌ي آن نيست.

م « 1192 » پوشيدن لباس ويژه‌ي زنان براي مرد و همچنين پوشيدن لباس ويژه‌ي مردان براي زن حرام است؛ هرچند لباس شهرت نباشد و نيز زيور بستن هر يك از مرد و زن با زينت ويژه‌ي ديگري حرام است.

م « 1193 » كسي كه بايد خوابيده نماز بخواند لازم نيست ملحفه، لحاف يا پتويي كه بر خود مي‌كشد شرايط لباس نمازگزار را داشته باشد؛ مگر به‌گونه‌اي باشد كه بگويند: آن را پوشيده است؛ مانند آن‌كه عريان باشد و آن را به خود بپيچد.

م « 1194 » پوشيدن لباسي كه سبب هتك حرمت، بي‌آبرويي يا فساد مؤمن مي‌شود حرام است.

م « 1195 » كسي كه پوشش لازم در نماز را ندارد و احتمال مي‌دهد تا آخر وقت آن را بيابد، بايد نماز را از آغاز وقت تأخير بيندازد و با پوشش، نماز بگزارد.

مواردي كه پاك بودن بدن يا لباس نمازگزار شرط نيست

م « 1196 » در مورد زير هرچند بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز وي درست است: