توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 254

*********

م « 1226 » مستحب است به عنوان تبرّك و به اميد رسيدن به ثواب، در روز نخستي كه بچّه به دنيا مي‌آيد يا پيش از آن كه بند ناف وي بيفتد در گوش راست او اذان و در گوش چپ وي اقامه بگويند.

م « 1227 » اذان، هجده جمله دارد: «اللّهُ اَكبَر» چهار بار؛ «أَشهَدُ أنْ لا اِلهَ إلاّ اللّه»، «أشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّه»، «حَيَّ عَلَي الصّلاةِ»، «حَيَّ عَلَي الْفَلاحِ»، «حَيَّ عَلَي خَيْرِ الَعمَلِ»، «اللّهُ اَكْبَرُ» و«لا اِلهَ اِلاّ اللّه» هر يك، دو بار.

م « 1228 » اقامه، هفده جمله دارد: دو بار «اللّه اكبر» از آغاز اذان و يك مرتبه «لا اله الاّ اللّه» از آخر آن كم مي‌شود و پس از گفتن «حيّ علي خيرالعمل» دو بار «قَدْ قامَتِ الصّلاة» بر آن افزوده مي‌شود.

م « 1229 » ولايت اميرمؤمنان عليه‌السلام و ائمّه‌ي معصومين عليهم‌السلام از اركان ايمان است و اسلام بدون آن، ظاهر و پوسته‌اي است كه خالي از حقيقت است و مستحب است كه پس از «أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه» به ولايت و امامت حضرت اميرمؤمنان عليه‌السلام و ساير معصومين عليهم‌السلام شهادت داده شود. اقرار به ولايت؛ هرچند در غير اذان و اقامه باشد، امري پسنديده است و نياز به دليل ويژه‌اي ندارد.

ترجمه‌ي اذان و اقامه

«اَللّهُ اَكْبَرُ»؛ خداي تعالي بزرگ‌تر از آن است كه در بيان آيد.

«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ اِلاَّ اللَّه»؛ شهادت مي‌دهم كه جز خداي بي‌همتا خداي ديگري نيست كه سزاوار پرستش باشد.

«أَشهَدُ أنَّ محمّدا رسول اللّه»؛ شهادت مي‌دهم كه حضرت محمد بن عبداللّه صلي‌الله‌عليه‌و‌آله پيامبر و فرستاده‌ي خداست.

«أَشهَدُ أَنَّ عَليّا أَميرالمؤمنين وليُّ اللّه»؛ شهادت مي‌دهم كه اميرمؤمنان؛ حضرت علي عليه‌السلام وليّ خدا بر همه‌ي آفريدگان است.