توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 262

*********

م « 1264 » اگر حتي تنها بخشي از نماز را براي غير خدا بخواند، نماز باطل است؛ خواه بخش ريايي آن واجب باشد؛ مانند: حمد و سوره و خواه مستحب؛ مانند: قنوت؛ و خواه از كارهاي نماز باشد يا مانند دعا و ذكر باشد؛ مگر اين كه از چيزهايي باشد كه هرچند شرط درست بودن نماز است ولي نياز به قصد قربت در انجام آن نمي‌باشد؛ مانند: پوشيدن شرم‌گاه.

م « 1265 » هر گاه اصل نماز را براي خدا بجا آورد ولي در انجام آن در مسجد يا در آغاز وقت يا با جماعت قصد ريا نمايد، نماز وي باطل است، ولي اگر براي ريا نباشد، بلكه نماز خواندن در آغاز وقت يا در مسجد براي او آسان‌تر است يا براي چيز مباحي؛ مانند: خنك بودن جا يا نخواندن حمد و سوره در جماعت نماز بگزارد، اشكال ندارد.

م « 1266 » اگر نماز را براي خدا بجا آورد ولي بخشي را براي رساندن مطلبي به ديگري با صداي بلند بخواند، صحيح است.

2 ـ تكبيرة الاحرام

اشاره

م « 1267 » گفتن «الله اكبر» در آغاز هر نماز، واجب و ركن است و نگفتن آن؛ خواه از روي عمد باشد يا سهو، نماز را باطل مي‌كند.

م « 1268 » نمازگزار نبايد تكبيرة الاحرام نماز را با چيزي كه پيش از آن مي‌خواند؛ براي نمونه، با اقامه يا دعايي كه پيش از تكبير مي‌خواند، پيوسته بياورد.

م « 1269 » اگر بخواهد «الله اكبر» را به چيزي كه پس از آن مي‌خواند؛ براي نمونه، با بسم‌اللّه الرّحمن الرّحيم پيوسته بياورد؛ بهتر است به «راء» اكبر ضمه بدهد.

م « 1270 » هنگام گفتن تكبيرة الاحرام بايد بدن آرام باشد و اگر براي نمونه، در هنگامي كه قدم بر مي‌دارد «اللّه اكبر» بگويد، نماز باطل است و اگر به عمد يا سهو،