توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 266

*********

م « 1288 » تكان دادن دست و انگشتان در هنگام خواندن حمد، سوره، تسبيحات اربعه و ديگر حالات و اذكار اشكال ندارد؛ هرچند شايسته است ترك شود.

م « 1289 » اگر هنگام خواندن حمد، سوره يا تسبيحات اربعه، بي‌اختيار به‌اندازه‌اي حركت كند كه از آرام بودن خارج شود يا براي نمونه، در ميان جمعيت باشد و كسي به وي برخورد نمايد و وي حركت كند، اشكال ندارد، ولي بايد پس از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حركت خوانده است دوباره بخواند.

ايستادن بيمار يا ناتوان

م « 1290 » اگر در بين نماز نتواند به هيچ وجه آن را به صورت ايستاده ادامه دهد، لازم است به‌گونه‌اي كه مي‌تواند بنشيند؛ مگر اين‌كه بداند پس از مدتي و پيش از گذشتن وقت، توانايي مي‌يابد كه نماز را به صورت ايستاده بخواند كه در اين صورت بايد نماز را رها كند و آن را در وقت توانايي خود بخواند و اگر از هرگونه نشستن ناتوان باشد، بايد بخوابد، ولي تا بدن وي آرام نگرفته است، نبايد چيزي از آن را بخواند؛ مگر اين‌كه تنها با قصد قربت باشد؛ نه با قصد ذكري كه در نماز آمده است.

م « 1291 » اگر مي‌تواند به‌گونه‌اي در حالت ايستاده نماز بگزارد، نبايد بنشيند؛ براي نمونه، كسي كه بدن وي در هنگام ايستادن تكان مي‌خورد يا ناچار است به چيزي تكيه دهد يا بدن را اندكي مايل نمايد يا خم شود يا بين پاهاي خود را بيش از صورت عادي آن فاصله بگذارد، بايد به‌گونه‌اي كه مي‌تواند، ايستاده نماز بخواند، ولي اگر به هيچ شكلي حتي به صورت خميده نتواند بايستد، بايد راست بنشيند و نشسته نماز بخواند و به هر حال، لازم است به يكي از شيوه‌هاي گوناگون نشستن يا خوابيدن ـ كه با حالت مزاجي وي سازگار است و مي‌تواند در آن شيوه، رعايت احتياط را نمايد و مشكل و زحمتي براي وي ندارد ـ نماز بگزارد.