توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 268

*********

م « 1296 » اگر احتمال دهد كه مي‌تواند تا آخر وقت به صورت ايستاده نماز بخواند، مي‌تواند در آغاز وقت، نماز بگزارد؛ هرچند بهتر است نماز را به تأخير اندازد؛ پس اگر تا آخر وقت نتوانست بايستد، برابر وظيفه‌ي خود، نماز را بجا مي‌آورد و در صورتي كه در آغاز وقت، نماز را به حالت نشسته بخواند و در آخر وقت، توان ايستادن را بيابد، بايد نماز را دوباره بجا آورد.

م « 1297 » اگر مأيوس باشد كه بتواند نماز را به حالت ايستاده بخواند و آن را در آغاز وقت به‌صورت نشسته بجا آورد و سپس توان ايستادن بيابد، لازم نيست نماز را اعاده نمايد.

م « 1298 » مستحب است در هنگام ايستادن، بدن را راست نگه دارد، شانه‌ها را پايين بيندازد، دست‌ها را كنار ران‌ها رها كند، انگشت‌ها را به هم بچسباند، جاي سجده را نگاه كند، سنگيني بدن را به‌صورت يكسان بر روي هر دو پا بيندازد، همراه با فروتني و خشوع باشد، پاها را پس و پيش نگذارد، مرد پاها را از سه انگشت باز تا يك وجب فاصله دهد و زن پاها را به هم بچسباند.

4 ـ قرائت

اشاره

م « 1299 » در ركعت نخست و دوم نمازهاي واجب شبانه روز بايد پس از تكبيرة‌الاحرام، سوره‌ي حمد و سپس يك سوره‌ي تمام بخواند و چنانچه سوره‌ي «ضحي» را مي‌خواند، لازم است سوره‌ي «الم نشرح» را هم به‌دنبال آن بياورد و اگر سوره‌ي «فيل» را مي‌خواند، بايد سوره‌ي «قريش» را هم در پي آن بگويد.

م « 1300 » اگر وقت نماز تنگ است يا ناچار باشد، مي‌تواند سوره را نخواند؛ براي نمونه، چنانچه از آن ترس داشته باشد كه با خواندن سوره، دزد، درنده يا چيز ديگري به او صدمه زند و يا كار ضروري ديگري داشته باشد و در صورت تنگي وقت و نيز در بعضي از مواردي كه مي‌ترسد، نبايد سوره را بخواند.