توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 275

*********

تسبيحات چهارگانه

م « 1330 » در ركعت سوم و چهارم نماز بايد يك حمد يا يك‌بار تسبيح چهارگانه: «سبحان الله و الحمدُ للّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر» را گفت و مي‌توان در يك ركعت، حمد و در ركعت ديگر، تسبيحات را گفت و نيز مي‌توان در يك ركعت، سه‌بار و در ركعت ديگر يك بار تسبيحات را آورد. البته، در صورت سه مرتبه گفتن، بايد يك مرتبه‌ي آن به نيّت وجوب و دو مرتبه‌ي ديگر به نيت استحباب آورده شود و دو مرتبه آوردن آن به نيت تسبيحات اربعه جايز نيست و اگر تسبيحات را در هر دو ركعت بخواند، پسنديده‌تر است.

م « 1331 » در تنگي وقت بايد تسبيحات را يك بار بگويد و اگر براي گفتن آن به اندازه‌ي يك بار هم وقت ندارد يا نمي‌تواند يا ترس و خطري براي وي هست، گفتن يك بار «سبحان‌اللّه» كافي است.

م « 1332 » بر مرد و زن واجب است كه در ركعت سوم و چهارم نماز، تسبيحات يا حمد را آهسته بخوانند.

م « 1333 » اگر بخواهد در ركعت سوم و چهارم حمد بخواند، بايد آيه‌ي «بسم الله» آن را نيز آهسته بگويد؛ به‌ويژه براي مأموم و نيز كسي كه نماز خود را به صورت فرادا مي‌خواند.

م « 1334 » كسي كه نمي‌تواند تسبيحات را درست بخواند يا آن را ياد بگيرد، بايد در ركعت سوم و چهارم حمد بخواند.

م « 1335 » اگر در دو ركعت نخست نماز، به گمان اين كه دو ركعت آخر نماز را مي‌گزارد تسبيحات بگويد و پيش از ركوع متوجه شود، بايد حمد و سوره را بخواند و اگر در ركوع يا پس از آن بفهمد، نماز درست است و آوردن سجده‌ي سهو در پايان نماز لازم نيست.