توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 294

*********

بخواهد و مستحب است بگويد: «يا خَيْرَ المسؤولين، ويا خَيْرَ الْمُعْطينَ، أُرْزُقني واَرْزُق عيالي من فضلكَ، فانَّكَ ذو الفضل العظيم»؛ يعني: اي بهترين كسي كه از او مي‌خواهند و اي بهترين عطا كننده، از بخشش خود به من و خانواده‌ام روزي نما، همانا كه تو تنها بخشنده‌ي بزرگي.

و ـ پس از هر سجده و هنگام تشهد، «تورّك» نمايد؛ يعني بر ران چپ بنشيند و روي پاي راست را بر كف پاي چپ بگذارد.

ز ـ پس از هر سجده، هنگامي كه نشست و آرام گرفت تكبير بگويد.

ح ـ در ميان دو سجده، هنگامي كه بدن آرام گرفت، «أَستَغْفِرُ اللَّهَ رَبّي وَأَتوبُ إِلَيْه» بگويد.

ط ـ سجده را طولاني نمايد و در آن ذكر خدا بگويد و هنگام نشستن، دست‌ها را روي ران‌هاي خود بگذارد.

ي ـ براي رفتن به سجده‌ي دوم، «الله اكبر» را با آرامش بدن بگويد.

ك ـ در سجده‌ها، صلوات را بياورد، ولي آن را با قصد ذكري كه در سجده آمده است نگويد؛ هرچند گفتن آن با قصد ذكري كه در سجده حكم شده است اشكال ندارد.

ل ـ مرد در هنگام بلند شدن، نخست زانو، و زن، نخست دست را از زمين بردارد.

م ـ مرد شكم را به سمت زمين تمايل ندهد و آرنج را به آن نچسباند و بازو را از پهلو جدا نگه دارد، و زن، آرنج را بر زمين بگذارد و شكم را به سمت زمين تمايل دهد و اعضاي بدن را به يك‌ديگر بچسباند.

ديگر پسنديده‌هاي سجده، در كتاب‌هاي گسترده‌ي فقهي آمده است.

سجده‌هاي واجب

م « 1432 » آيات سجده عبارت است از: آيه‌ي 15 سوره‌ي «سجده»، آيه‌ي 37 سوره‌ي «فصلت»، آيه‌ي 62 سوره‌ي «نجم»، آيه‌ي 19 سوره‌ي «علق»، كه اگر آن را