توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 296

*********

م « 1438 » در سجده‌ي واجبِ قرآن كريم، نبايد بر چيزهاي خوراكي و پوشاكي سجده كرد و همچنين پوشاندن شرم‌گاه و مباح بودن مكان سجده بايد رعايت شود، ولي نيازي به رعايت ديگر شرايط سجده ـ كه در نماز لازم است ـ نمي‌باشد.

م « 1439 » در سجده‌ي واجب قرآن بايد نيّت و شكل ظاهري سجده را بياورد.

م « 1440 » در سجده‌ي واجب قرآن كريم، رو به قبله بودن شرط نيست و به هر سويي مي‌توان سجده نمود؛ هرچند هر اندازه كه بتوان آن را رو به قبله انجام داد، بهتر است.

م « 1441 » سجده‌ي واجب قرآن كريم، تكبيرة‌الاحرام، تشهد و سلام ندارد و نيز پس از برداشتن پيشاني از سجده نيز واجب نيست تكبير گفته شود.

م « 1442 » در سجده‌ي واجب قرآن، گذاشتن پيشاني بر زمين با قصد سجده بسنده است؛ هرچند ذكر نگويد، ولي مستحب است ذكر بگويد و بهتر است اين ذكر را بگويد: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ حَقّا حَقّا، لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ ايمانا و تَصْديقا، لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ عبوديّةً ورِقّا، سَجَدْتُ لَكَ يا ربِّ تَعَبُّدا ورِقا، لا مُسْتَنْكِفا ولا مُسْتَكْبِرا، بل أَنا عَبْدٌ ذليلٌ ضعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ».

7 ـ تشهّد

اشاره

م « 1443 » تشهد در ركعت دوم همه‌ي نمازهاي واجب و مستحب و در نماز وتر ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نماز ظهر، عصر و عشا واجب است و نمازگزار بايد پس از سجده‌ي دوم بنشيند و با آرامش تشهد بخواند. ذكر تشهّد عبارت است از: «أَشهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللّه، وَحْدهُ لا شريكَ لَهُ، وأَشهَدُ أَنَّ محمدا عبدُهُ وَرسولُه، أَللّهمَّ صَلِّ علي محمدٍ وَآلِ محمد» و بسنده نمودن به ذكري كم‌تر از اين مقدار، كافي نمي‌باشد.

م « 1444 » واژه‌هاي تشهد بايد به عربي درست و به صورت عادي و پشت سر هم گفته شود.