توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 309

*********

م « 1485 » اگر آمين را به اشتباه يا از روي تقيّه بگويد يا به قصد دعا بگويد و مردم نيز همين قصد را از آن برداشت كنند، نماز درست است.

پنجم ـ برگرداندن بدن از قبله

م « 1486 » اگر به عمد يا از روي فراموشي پشت به قبله كند يا همه‌ي بدن را به سمت راست يا چپ منحرف كند يا سر را به اندازه‌اي بازگرداند كه بيش از سمت راست و چپ منحرف گردد، نماز باطل است.

م « 1487 » اگر به عمد به اندازه‌اي از قبله بازگردد كه نگويند رو به قبله است، نماز باطل مي‌شود؛ هرچند انحراف وي از قبله به‌گونه‌اي نباشد كه به سمت راست يا چپ برسد.

م « 1488 » اگر با عذري مانند فراموشي يا به سبب امري قهري مانند باد تند ـ كه او را از قبله بر مي‌گرداند ـ از قبله منحرف گردد ولي به‌گونه‌اي نباشد كه به سمت راست يا چپ برسد، نماز درست است، ولي بايد پس از برطرف شدن عذر، بي‌درنگ به سمت قبله بازگردد؛ ولي اگر به سمت راست يا چپ برسد يا پشت به قبله شود؛ چنانچه در اثر فراموشي يا غفلت بوده يا در تشخيص قبله اشتباه كرده و سپس آن را به ياد آورده است، بايد نماز را قطع نمايد و دوباره آن را روبه قبله بخواند؛ هرچند تنها يك ركعت از آن در وقت قرار گيرد و اگر هيچ ركعتي از آن در وقت انجام نمي‌گيرد، به همان نماز بسنده كند و لازم نيست آن را قضا نمايد.

م « 1489 » هرگاه به عمد، همه‌ي چهره را به سمت راست يا چپ قبله برگرداند، نماز باطل است؛ هرچند جلوي بدن رو به قبله باشد، بلكه در حالت سهو نيز اگر صورت را به اندازه‌ي گفته شده باز گرداند، بايد نماز را دوباره بخواند و لازم نيست آن را به پايان برد، ولي اگر سر را كمي برگرداند به‌گونه‌اي كه به راست يا چپ نرسد؛ خواه به عمد باشد يا به اشتباه، نماز درست است.