توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 315

*********

م « 1524 » اگر در ميان نماز به اندازه‌اي ساكت بماند كه از صورت نمازگزار بيرون رود، نماز باطل است.

م « 1525 » اگر در ميان نماز، كاري انجام دهد يا مدتي ساكت بماند و شك كند كه صورت نماز به هم خورده يا نه، نماز درست است، ولي اگر به سبب ندانستن حكم مسأله ساكت بماند، بايد نماز را با اميد اين كه وظيفه‌ي خود را انجام داده است به پايان برساند و بعد حكم مسأله را بپرسد و سپس برابر وظيفه‌ي خود رفتار نمايد.

دهم ـ خوردن و آشاميدن

م « 1526 » اگر در نماز به‌گونه‌اي بخورد يا بياشامد كه با صورت نماز سازگار نباشد، نماز باطل مي‌شود.

م « 1527 » كسي كه مي‌خواهد روزه بگيرد، اگر پيش از اذان صبح، نماز مستحبي بخواند و در آن هنگام تشنه باشد و احتمال دهد صبح مي‌شود، در صورتي كه آب در نزديكي او باشد، مي‌تواند در ميان نماز آب بياشامد؛ هرچند كار ديگري كه نماز را باطل مي‌كند؛ مانند: روگرداندن از قبله را نبايد انجام دهد.

م « 1528 » در نماز نبايد هيچ چيز خورد يا آشاميد؛ خواه موالات و پي‌درپي بودن عمل‌هاي نماز از بين برود يا نرود و خواه بگويند نماز مي‌خواند يا نگويند.

م « 1529 » اگر در ميان نماز، ذره‌هاي خوراكي را كه در دهان يا لاي دندان‌ها مانده است فرو ببرد، نماز باطل نمي‌شود.

م « 1530 » اگر ذره‌هاي قند، شكر يا مانند آن در دهان مانده باشد و در بين نماز، اندك اندك تحليل و فرو رود يا آن را فرو دهد، اشكال ندارد؛ حتي اگر حبه‌ي قند يا شكر يا قرص و مانند آن در دهان مانده باشد يا آن را در دهان بگذارد و اندك اندك در نماز تحليل و فرو رود يا آن را فرو برد؛ چنانچه با صورت نماز ناسازگار نباشد، اشكال ندارد.