توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 330

*********

دوم ـ شك پس از سلام.

سوم ـ شك پس از گذشتن وقت نماز.

چهارم ـ شك كثير الشك (كسي كه بسيار شك مي‌كند)، مانند آن‌كه در يك نماز، سه بار يا در سه نماز پي‌درپي دست كم يك بار شك كند.

پنجم ـ شك امام در شماره‌ي ركعت‌هاي نماز در صورتي كه مأموم، شماره‌ي آن را بداند و همچنين شك مأموم، هنگامي كه امام شماره‌ي ركعت نماز را بداند.

ششم ـ شك در نماز مستحبي و نماز احتياط.

احكام هر يك از شك‌هاي ياد شده به تفصيل در ادامه مي‌آيد.

يكم ـ شك در چيزي كه جاي آن گذشته است

م « 1587 » اگر در ميان نماز شك كند كه يكي از كارهاي واجب آن را انجام داده است يا نه، مانند آن‌كه شك كند كه حمد را خوانده است يا نه، در صورتي كه به كاري كه بايد پس از آن انجام دهد وارد نشده باشد، آنچه را كه در انجام آن شك دارد بجا آورد و چنانچه وارد كاري كه بايد پس از آن انجام دهد شده باشد، مانند آن‌كه درحال خواندن سوره شك كند حمد را خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

م « 1588 » اگر در ميان خواندن آيه‌اي شك كند كه آيه‌ي پيش از آن را خوانده است يا نه، يا وقتي پايان آيه را مي‌خواند شك كند كه آغاز آن را خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

م « 1589 » اگر پس از ركوع يا سجده شك كند كه كارهاي واجب آن؛ مانند: ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

م « 1590 » هرگاه پس از ركوع يا سجده بداند ذكر واجب را گفته ولي نداند شرايط آن را به‌گونه‌ي درست انجام داده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

م « 1591 » اگر هنگامي كه به سجده مي‌رود شك كند كه ركوع نموده است يا نه، يا شك كند كه پس از ركوع ايستاده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.