توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 333

*********

چنانچه اطمينان ندارد، با قصد آنچه بر عهده‌ي اوست چهار ركعت بجا آورد، كافي است و اگر شك كند نمازي كه خوانده است واجب بوده يا مستحب، بايد نماز واجب را بخواند.

سوّم ـ شك پس از وقت

م « 1603 » اگر پس از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند، ولي اگر پيش از گذشتن وقت، شك كند كه نماز گزارده است يا نه، يا به آن اطمينان نداشته باشد، بايد آن را بخواند.

م « 1604 » اگر پس از گذشتن وقت، شك كند كه نماز را درست خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

م « 1605 » اگر پس از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند چهار ركعت نماز خوانده است، ولي نداند به نيت ظهر بوده يا عصر، بايد چهار ركعت نماز قضا با نيت واجبي كه بر عهده‌ي اوست بخواند.

م « 1606 » اگر پس از گذشتن وقت نماز مغرب و عشا بداند يك نماز خوانده است، ولي نداند سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد قضاي نماز مغرب و عشا را با قصد واجبي كه بر عهده‌ي اوست بخواند.

چهارم ـ بسيار شك‌كننده

م « 1607 » اگر در يك نماز، سه مرتبه يا در هر كدام از سه نمازِ پي در پي، شك كند، مانند آن‌كه در هر يك از نماز صبح، ظهر و عصر يك بار شك كند، بسيار شك‌كننده (كثيرالشك) است و در صورتي كه زياد شك نمودن او از خشم، بيماري، مصيبت، ترس يا پريشاني حواس نباشد، به شك خود اعتنا نكند؛ خواه در شماره‌ي ركعت‌هاي نماز باشد يا در اجزا يا شرايط آن.