توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 42

*********

م « 143 » اگر دو ظرف يا دو لباس در اختيار كسي باشد كه بتواند هر دو را به كار برد و بداند كه يكي از آن دو نجس شده، ولي نداند كه كدام يك بوده، لازم است از هر دو پرهيز نمايد، ولي هرگاه دست يافتن به يكي از آن دو ممكن نباشد و نداند آن چه در دسترس اوست، نجس شده است يا ديگري، لازم نيست از آن پرهيز نمايد.

م « 144 » اگر بداند چيزي نجس يا حرام در شهر توزيع و پخش شده، مانند آن‌كه گوشت حرام يا ماست نجسي توزيع شده، ولي نداند كه اين گوشت به كدام قصابي و آن ماست به كدام لبنياتي داده شده است، لازم نيست از هيچ يك از آن چيزهاي مشكوك دوري نمايد.

اعلام چيز نجس

م « 145 » اگر ببيند فردي با لباس نجس نماز مي‌خواند يا غذاي نجسي را مي‌خورد، واجب نيست به او آگاهي دهد؛ خواه وي نجس بودن آن را بداند و آن را فراموش نموده باشد يا نداند و يا به سهو آن را استفاده نمايد. البته، اگر از چيزهاي مشترك باشد؛ به‌گونه‌اي كه كوتاهي بيننده سبب سرايت نجس به خود وي شود، لازم است يا به او آگاهي دهد و يا به گونه‌اي آز آن پرهيز نمايد.

م « 146 » اگر ببيند كه جايي از خانه، فرش و مانند آن نجس شده است و اطمينان يابد كه آن نجاست به چيز ديگري؛ مانند: لباس وي مي‌رسد، بايد به او آگاهي دهد؛ خواه ديگري را دعوت كرده باشد يا او خود سرزده آمده باشد و در استفاده از آن مشترك باشند يا نباشند.

سرايت نجس به پاك

م « 147 » اگر چيزي كه نجس است به چيز پاكي برسد و هر دو يا يكي از آن دو به‌گونه‌اي‌تري داشته باشد كه خيسي از يكي به ديگري برسد، چيز پاك نجس مي‌شود، ولي چنانچه هر دو خشك باشد يا تري به اندازه‌اي كم باشد كه به ديگري نرسد، چيز پاك، تنها با برخورد و تماس با آن نجس نمي‌شود.