توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 44

*********

نجاست و مايعات روان

م « 154 » به چيزهايي مانند: شيره، روغنِ مايع و ماست كه روان است؛ به‌گونه‌اي كه هرگاه چيزي از آن بردارند، بي‌درنگ جاي ديگر آن جايگزين و هم‌سطح مي‌گردد؛ چنانچه نجاستي مانند فضله‌ي موش به آن برسد، همه‌ي آن نجس مي‌شود، ولي اگر همانند روغن جامد پرمايه باشد؛ به‌گونه‌اي كه هنگام برداشتن بخشي از آن، جاي آن خالي مي‌ماند؛ هرچند به آرامي و كندي جابه‌جايي صورت گيرد و پر شود، تنها جايي كه نجاست به آن رسيده است نجس مي‌شود و مانده‌ي آن پاك است.

انتقال نجاست

م « 155 » اگر حشره‌اي مانند مگس از چيزي خيس و نجس بر چيز پاكي بنشيند، آن را نجس نمي‌سازد، مگر آن‌كه اطمينان يابد نجاستي همراه آن حشره بوده كه به چيز پاك رسيده است. البته، اين امر، نادر و غيرعادي است.

خيسي و سرايت نجس

م « 156 » اگر عرق يا هر خيسيِ ديگري كه نجس است به جايي از بدن كه پاك است برسد، تنها همان‌جا را نجس مي‌سازد، مگر آن كه نجاست به جاهاي ديگر نيز برسد.

م « 157 » اگر ته ظرفي كه آب دارد سوراخ باشد و روي زمين نجس گذاشته شود، هر اندازه از آب كه به زمين نجس مي‌رسد نجس مي‌شود، ولي آب درون آن ظرف نجس نمي‌شود، مگر آن كه اطمينان يابد آب نجسي كه بيرون ظرف قرار دارد به‌گونه‌اي به آب درون آن رسيده است.

خوردن نجس

م « 158 » خوردن يا آشاميدن نجاست؛ مانند: خون، مني، شراب، گوشت سگ و خوك حرام است. همچنين خوراندن آن به مسلمان ـ هرچند كودك باشد ـ حرام