توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 454

*********

بخش چهارم: عبادت‌هاي موسمي

7 ـ روزه

درآمد

عبادت‌ها را مي‌توان بر دو دسته‌ي دايمي و موسمي دانست. عبادت دايمي همانند نماز است كه در هر شرايطي بر انسان واجب مي‌باشد؛ اما عبادت‌هاي موسمي، تنها با حصول شرايط ويژه بر مكلف لازم مي‌گردد. مهم‌ترين اين عبادت‌ها عبارت است از: روزه، حج و اعتكاف كه احكام هر يك در اين بخش مي‌آيد.

در همه‌ي اديان توحيدي از روزه ياد شده است؛ به‌ويژه اسلام كه براي آن جاي‌گاهي برتر و پاداشي بس بزرگ قرار داده است. قرآن كريم مي‌فرمايد: «كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِكم(1)؛ روزه بر شما واجب گرديد چنان‌كه بر پيشينيان شما واجب شده است».

در حديث قدسي نيز آمده است: «روزه براي من است و خود پاداش آن را خواهم پرداخت.» روزه‌ي ماه مبارك رمضان كه ويژه‌ي دين مقدس اسلام است، در ميان روزه‌ها برتري كامل دارد.

1ـ بقره / 183.