توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 463

*********

آغاز بداند كه آن غذا به حلق مي‌رسد؛ چنانچه فرو رود، روزه باطل مي‌شود و بايد قضاي آن را بگيرد و كفاره نيز بر او واجب است.

دوّم ـ نزديكي (جماع)

م « 2267 » نزديكي نمودن روزه را باطل مي‌كند؛ از جلو باشد يا پشت، بچه باشد يا بزرگ.

م « 2268 » روزه‌ي نزديكي كننده و كسي كه با او نزديكي شده است؛ هرچند تنها به اندازه‌ي ختنه‌گاه باشد و مني نيز بيرون نيايد، باطل است، و در كسي كه ختنه‌گاه ندارد، اگر كم‌تر از آن نيز وارد شود، روزه باطل مي‌گردد.

م « 2269 » نسبت به افراد سالم؛ اگر كم‌تر از اندازه‌ي ختنه‌گاه وارد شود و مني نيز بيرون نيايد، روزه باطل نمي‌شود.

م « 2270 » اگر شك نمايد كه به اندازه‌ي ختنه‌گاه داخل شده يا نه، روزه درست است.

م « 2271 » اگر با آگاهي از باطل‌كننده بودن بخواهد نزديكي داشته باشد؛ هرچند دخول نيز نشده باشد يا شك نمايد كه دخول داشته يا نه، روزه باطل است و قضاي آن واجب مي‌باشد؛ هرچند كفاره ندارد.

م « 2272 » اگر فراموش كند كه روزه است و نزديكي نمايد يا در خواب باشد و با او نزديكي شود يا به زور باشد و داراي اختيار نباشد؛ به‌گونه‌اي كه نتواند از آن جلوگيري نمايد، روزه باطل نمي‌شود، ولي چنانچه در ميان انجام آن به ياد آورد يا اختيار يابد يا بيدار شود، لازم است بي‌درنگ از حالت نزديكي بيرون رود و در صورتي كه خود را كنار نكشد، روزه‌ي او باطل است. همچنين است اگر با اختيار خود از ترس نزديكي كند يا به او نزديكي شود.

م « 2273 » روزه‌ي كسي كه براي دور كردن زياني كه از ديگري به او مي‌رسد، به نزديكي تن مي‌دهد، باطل است، ولي كفاره ندارد.