توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 640

*********

چهارم ـ نگه‌داري كالا

گاهي بانك واسطه‌ي رساندن كالا از صادركننده به واردكننده مي‌شود و آن را به حساب واردكننده نگه‌داري مي‌كند، به اين صورت كه پس از بستن قرارداد ميان صادركننده و واردكننده و پرداخت قيمت كالا و رسيدن كالا، بانك سند آن را براي واردكننده مي‌فرستد و او را از رسيدن كالا آگاه مي‌كند و در صورت تأخير واردكننده در تحويل گرفتن كالا، آن را به حساب او نگه‌داري مي‌كند و در برابر آن مزدي معين مي‌گيرد. همچنين، چنانچه صادركننده بدون آن‌كه قراردادي با واردكننده بسته باشد، كالايي براي بانك بفرستد، بانك نسبت به ارسال ليست كالا براي خريداران احتمالي اقدام مي‌كند و اگر آنان كالا را خريداري نكردند، مي‌تواند در برابر نگه‌داري آن، مزدي از صادركننده دريافت كند.

م « 499 » چنانچه نگه‌داري كالا از سوي بانك به درخواست صادركننده يا واردكننده باشد يا ضمن عقد شرط شده باشد؛ اگرچه شرط ناگفته و ارتكازي باشد، بانك مي‌تواند مزدي را براي نگه‌داري كالا بگيرد.

پنجم ـ فروش كالاي متروكه

م « 500 » پس از آن‌كه صاحبان كالا، بانك را از وجود كالا آگاه كردند؛ چنانچه از گرفتن آن و پرداخت مزد بانك خودداري كنند، بانك مي‌تواند كالا را بفروشد و حق خويش را از قيمت آن برگيرد.

م « 501 » در حالت گفته شده، بانك مي‌تواند كالا را بفروشد و ديگران مي‌توانند آن را بخرند؛ زيرا به مقتضاي شرط آشكار يا ارتكازي در اين‌گونه موارد، در صورت تخلف صاحبان كالا از گرفتن كالاي خود و پرداخت حق آن، بانك از سوي آنان وكيل است كه آن را بفروشد، و همان‌گونه‌كه فروش آن جايز است خريد آن نيز جايز مي‌باشد.