توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 712

*********

م « 808 » كسي كه بده‌كار است و گندم، جو، خرما يا انگور دارد؛ اگر پس از آشكار شدن حاصل و پيش از آن كه زكات آن واجب شود بميرد و وارثان، قرض او را پيش از واجب شدن زكات از مال ديگري بدهند، هر كدام كه سهام وي به اندازه‌ي نصاب برسد، پرداخت زكات بر او واجب است و مي‌توانند پيش از آن‌كه زكات آن واجب شود، قرض او را از آن مال بدهند.

م « 809 » چنانچه مال ميت تنها به اندازه‌ي بدهي او باشد، زكات واجب نيست و اگر مال ميت بيش از بدهي او باشد، پس از پرداخت بدهي، در صورتي كه مانده‌ي آن به اندازه‌ي نصاب باشد، دادن زكات آن واجب است. پس زكات بر هر يك از وارثان كه سهم او به اندازه‌ي نصاب برسد، واجب است.

م « 810 » اگر گندم، جو، خرما و كشمشي كه زكات آن واجب شده است خوب و بد داشته باشد، بايد زكات هر كدام از خوب و بد را از خود آن بدهد و نبايد زكات جنس خوب را از جنس بد بدهد و چنانچه زكات همه را از جنس خوب بدهد، بهتر است.

م « 811 » گندم، جو، كشمش و خرما تنها يك زكات دارد.

نِصاب طلا و نقره

طلا دو نصاب دارد:

نصاب نخست آن بيست مثقال شرعي است كه برابر پانزده مثقال معمولي مي‌باشد و هر مثقال آن به وزن هيجده نخود است.

نصاب دوم، چهار مثقال شرعي است كه سه مثقال معمولي مي‌باشد.

م « 812 » وقتي طلا به نصاب خود رسيد اگر شرايط ديگر نيز در آن باشد، بايد يك چهلم آن را ـ كه نُه نخود و نزديك دو و نيم درصد مي‌باشد، به عنوان زكات بپردازد و اگر طلا به اين اندازه نرسد، زكات ندارد.