توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 728

*********

م « 885 » زني كه به عقد موقت كسي درآمده است و فقير مي‌باشد، شوهر وي و ديگران مي‌توانند به او زكات دهند، ولي اگر شوهر در ضمن عقد شرط كند كه هزينه‌هاي او را بدهد يا از جهت ديگري دادن هزينه‌هاي وي بر او واجب باشد؛ چنانچه بتواند هزينه‌هاي آن زن را بدهد يا زن بتواند شوهر را وادار به آن كند، نمي‌توان به آن زن از سهم فقيران زكات داد؛ مگر آن‌كه شوهر هزينه‌هاي وي را ندهد؛ هرچند از روي گناه باشد.

م « 886 » زن مي‌تواند به شوهر فقير خود زكات بدهد؛ هرچند شوهر زكات را براي وي هزينه نمايد.

م « 887 » سيد نمي‌تواند از غير سيد زكات بگيرد، ولي اگر خمس و ديگر وجوهات براي هزينه‌هاي او كافي نباشد و از گرفتن زكات ناچار باشد، مي‌تواند تنها به اندازه‌اي كه براي هزينه‌ي روزانه‌ي خود ناچار است از غير سيد زكات بگيرد و اگر در ميان سال از زكات بي‌نياز شود، بايد آن را برگرداند يا با اجازه‌ي زكات دهنده براي مستحقان زكات هزينه كند و خود از خمس مصرف نمايد.

م « 888 » به كسي كه آشكار نيست سيد است يا نه، مي‌توان زكات داد، ولي اگر تنها ادعاي سيادت كند، نمي‌توان به او زكات داد.

ديگر مسايل زكات

م « 889 » هنگام جدا كردن گندم و جو از كاه و هنگامي كه انگور خشك شده كشمش و رطب خرما مي‌گردد، بايد زكات را به فقير داد يا از مال خود جدا كرد و زكات طلا، نقره، گاو، گوسفند و شتر بايد پس از پايان ماه يازدهم و رسيدن ماه دوازدهم به فقير داده شود يا از مال جدا گردد و اگر چشم به راه فقير مشخصي باشد يا بخواهد به فقيري بدهد كه از جهتي برتري دارد، مي‌تواند زكات را جدا كند تا سپس به آن فقير مشخص برساند.