توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 777

*********

م « 1093 » اگر پس از شكار، هنوز حيوان زنده باشد و وقت براي سر بريدن با آداب شرعي تنگ باشد، قسمتي كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتي كه سر و گردن دارد حلال است و اگر براي سر بريدن وقت باشد، آن قسمت كه در آن سر نيست حرام است و اگر سر قسمت ديگر را به دستوري ببرند كه در شرع معين شده، حلال است؛ به شرط آن كه در زمان سر بريدن زنده باشد؛ اگرچه ممكن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.

م « 1094 » اگر با چوب، سنگ يا چيز ديگري كه شكار كردن با آن درست نيست، حيواني را دو قسمت كنند، قسمتي كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتي كه سر و گردن دارد، اگر آن را به دستوري ببرند كه در شرع معين شده، حلال است؛ به شرط آن كه در هنگام سر بريدن، زنده باشد؛ اگرچه زنده ماندن آن ممكن نباشد و در حال جان دادن باشد.

م « 1095 » اگر حيواني را شكار كنند يا سر ببرند و بچه‌ي زنده‌اي از آن بيرون آيد؛ چنانچه بچه را به دستوري سر ببرند كه در شرع معين شده، حلال است و چنانچه خودش بميرد، حرام مي‌باشد.

م « 1096 » اگر حيواني را شكار كنند يا سر ببرند و بچه‌ي مرده‌اي از شكم آن بيرون آورند، در صورتي كه مردن بچه پيش از كشتن آن حيوان نباشد و همچنين به خاطر دير بيرون آوردن آن از شكم حيوان مرده باشد؛ چنانچه خلقت بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده و در اثر كشته شدن مادرش مرده باشد، پاك و حلال مي‌باشد، ولي اگر پيش از كشتن مادرش مرده باشد، نجس و حرام است.

شكار با سگ شكاري

م « 1097 » اگر با سگ شكاري، حيوان وحشي يا اهلي را كه وحشي شده است شكار كند، پاك بودن و حلال بودن آن حيوان شش شرط دارد: