توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 836

*********

م « 1386 » آغاز عده‌ي طلاق از هنگامي است كه خواندن صيغه‌ي طلاق به پايان مي‌رسد؛ خواه زن بداند او را طلاق داده‌اند يا نداند؛ بنابراين، اگر پس از پايان عده پي ببرد كه او را طلاق داده‌اند، لازم نيست دوباره عده نگه دارد.

عده‌ي وفات

م « 1387 » زني كه شوهر وي مرده است اگر حامله نباشد، بايد تا چهارماه و ده روز عده نگه دارد و از شوهر كردن خودداري نمايد؛ هرچند يائسه يا متعه يا اهل كتاب يا در عده‌ي طلاق باشد يا شوهر وي با او نزديكي نكرده يا به سن تكليف نرسيده باشد يا شوهر وي، بچه يا ديوانه باشد.

م « 1388 » اگر زن حامله باشد، بايد تا هنگام زايمان عده نگه دارد، ولي چنانچه زايمان پيش از گذشتن چهار ماه و ده روز پيش آيد، بايد تا چهار ماه و ده روز پس از مرگ شوهر خود صبر و بردباري كند.

به عده‌اي كه زن در وفات شوهر نگاه مي‌دارد، «عده‌ي وفات» مي‌گويند.

م « 1389 » زني كه در عده‌ي وفات است مكروه است لباس‌هاي زينتي بپوشد و سرمه بكشد و همچنين كارهاي ديگري كه زينت شمرده مي‌شود بر او مكروه است، ولي بيرون رفتن از خانه اشكال ندارد.

م « 1390 » اگر زني يقين كند كه شوهر وي مرده است و پس از پايان عده‌ي وفات شوهر كند؛ چنانچه دانسته شود شوهر وي در عده يا پس از آن مرده است و عقد دوم در هنگام زنده بودن شوهر اول يا در عده‌ي وفات واقعي او انجام گرفته است، بايد از شوهر دوم جدا شود و عده نگه دارد؛ پس چنانچه از شوهر دوم حامله باشد، تا هنگام زاده شدن فرزند براي شوهر دوم، عده‌ي نزديكي به شبهه كه مانند عده‌ي طلاق است نگاه دارد و پس از آن براي شوهر اول، عده‌ي وفات بگيرد يا عده‌ي پيشين را تكميل نمايد و در صورتي كه حامله نباشد؛ چنانچه مرگ شوهر اول پيش