توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 888

*********

م « 1605 » اگر مال عاريه‌اي را براي استفاده‌ي معيني عاريه كرده باشد ولي استفاده‌ي ديگري از آن نموده باشد، مزد همه‌ي اندازه‌ي استفاده شده را ضامن است و چنانچه آن مال تلف شود، عين آن را نيز ضامن است.

انواع عاريه

م « 1606 » «عاريه» را به دو شيوه مي‌توان انجام داد:

يكم ـ براي عاريه، صيغه‌اي لفظي؛ به عربي باشد يا به غير آن، بخواند؛ براي نمونه بگويد: من اين مال را به تو عاريه مي‌دهم، و او نيز بپذيرد.

دوم ـ مال مورد نظر را بدون خواندن صيغه به قصد عاريه در دسترس ديگري بگذارد و او نيز به آن قصد بگيرد.

م « 1607 » عاريه دادن مال غصبي يا چيزي كه مال خودش بوده، ولي منفعت آن را به ديگري واگذار كرده است؛ براي نمونه، آن را اجاره داده باشد، در صورتي درست است كه مالك مال غصبي يا كسي كه منفعت آن را اجاره كرده است به عاريه دادن آن راضي باشد يا نشانه‌اي بر رضايت او در ميان باشد.

م « 1608 » چيزي را كه منفعت آن براي انسان است؛ براي نمونه، آن را اجاره كرده است، مي‌تواند عاريه بدهد، به شرط اين كه حق واگذاري به ديگري را داشته باشد، ولي اگر در اجاره شرط كرده باشند يا عرف از اجاره اين معنا را بفهمد كه تنها خود مي‌تواند از آن استفاده كند، ديگر نمي‌تواند آن را به ديگري عاريه دهد.

م « 1609 » ديوانه، بچه، سفيه يا مفلِس (ورشكسته)، نمي‌تواند مال خود را عاريه دهد، ولي هرگاه سرپرست بچه، سفيه يا ديوانه، شايسته بداند، مي‌تواند مال كسي را كه بر او ولايت دارد عاريه دهد و همچنين شخص مفلس با اجازه‌ي طلب‌كاران خود مي‌تواند چيزي را عاريه دهد.