توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 931

*********

56 ـ لُقَطه (چيزهاي پيدا شده)

م « 1793 » مالي كه پيدا مي‌شود و مانند حيوان نيست و نشانه‌اي ندارد كه به‌واسطه‌ي آن صاحب آن شناخته شود و نيز قيمت آن كم‌تر از 6/12 نخود نقره‌ي سكه‌دار (يك درهم كه نزديك به پنج‌هزار ريال است) نيست، لازم است از طرف صاحبش صدقه داده شود و مي‌توان آن را براي خود برداشت و پول آن را به فقير صدقه داد.

م « 1794 » اگر اندازه و خصوصيّت زمان و مكان بتواند براي مالِ پيدا شده باشد، نشانه‌اي بايد آن را اعلان كند.

م « 1795 » اگر مالي را در جايي غير حرمِ مكه پيدا كند كه نشانه داشته و قيمت آن از 6/12 نخود نقره‌ي سكه‌دار كم‌تر باشد؛ چنانچه صاحب آن را بشناسد و نداند كه راضي است يا نه، نمي‌تواند آن را بدون اجازه وي بردارد.

م « 1796 » اگر صاحبِ مال معلوم نباشد، مي‌تواند به قصد اين كه ملك خود شود آن را بردارد و قصد تملّك نمايد و قيمت آن را به فقيران بدهد و اگر صاحب آن را يافت و آن را خواست؛ چنانچه براي وي مشقت نباشد، بايد مال را برگرداند، ولي اگر تلف شود، ضامن عوض آن نيست. همچنين اگر قصد تملّك نيز نكرده باشد و بدون تقصير او تلف شود، ضامن عوض آن نيست.