توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 947

*********

60 ـ وقف

اشاره

م « 1863 » «وقف» آن است كه انسان ملكي را به‌شيوه‌ي ويژه‌اي و به موارد و مصارف معيني اختصاص دهد و منافع آن را براي شخص يا اشخاص يا براي كار و يا مصرفي تعيين نمايد، مانند اين كه زمين را براي مسجد يا حسينيه يا مدرسه و يا فقرا قرار دهد. به اين كار در اصطلاح «وقف» و به مالي كه وقف مي‌شود «موقوفه» و به وقف‌كننده «واقف» و به كسي كه وقف براي او يا مصرفي كه وقف براي آن قرار داده شده است «موقوف عليه» گفته مي‌شود.

م « 1864 » اگر چيزي را وقف كند، از ملك او بيرون مي‌رود و خود او و ديگران نمي‌توانند آن را به ديگري ببخشند يا بفروشند و نيز كسي از آن ملك ارث نمي‌برد؛ البته، فروختن در بعضي از موارد بسيار نادر و استثنايي جايز مي‌گردد.

صيغه‌ي وقف

م « 1865 » در وقف، خواندن صيغه به عربي يا به زبان ديگر واجب نيست، بلكه با انجام كار نيز مي‌توان وقف نمود؛ براي نمونه، چنانچه فرشي را با قصد وقف در مسجد بيندازند يا ساختماني را با قصد مسجد بودن، آن‌گونه بسازد كه مسجد را مي‌سازند، وقف خواهد بود، ولي وقف با قصد تنها درست نمي‌شود و همچنين