توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 950

*********

م « 1877 » هرگاه كسي چيزي را براي خود وقف كند، مانند آن كه ملك يا مغازه‌اي را وقف كند كه درآمد آن براي وي هزينه شود يا پس از مرگ او هزينه‌ي پرداخت بدهي‌ها يا عبادت‌هاي استيجاري او شود، وقف درست نيست، ولي اگر براي نمونه، مدرسه يا مزرعه‌اي را وقف طلبه‌هاي علوم ديني كند و خود نيز طلبه باشد، مي‌تواند مانند ديگران از منافع وقف استفاده نمايد و نيز در صورتي كه مالي را براي مستمندان وقف كند و خود نيز مستمند شود، مي‌تواند از آن استفاده كند و چنانچه وقف كند كه اجاره‌ي مالي را به مستمندان دهند و خود نيز مستمند شود، مي‌تواند از منافع وقف استفاده نمايد.

سرپرستي و نظارت بر وقف

م « 1878 » اگر وقف كننده براي چيزي كه وقف كرده است سرپرستي معيّن كند، بايد سرپرست برابر قرارداد او رفتار نمايد، ولي اگر سرپرستي معين نكند؛ چنانچه از وقف‌هاي همگاني مانند مسجد و مدرسه باشد، تعيين سرپرست، وظيفه‌ي حاكم شرع است و اگر وقف خاص باشد؛ مانند: ملكي كه وقف براي فرزندان است، در كارهايي كه مربوط به مصلحت وقف و منفعت رده‌ها و دسته‌هاي بعد مي‌باشد، بايد نسل موجود و حاكم شرع با سازش با يك‌ديگر تعيين سرپرست كنند و اگر تنها مربوط به منافع رده‌ي كنوني باشد، تعيين سرپرست با خود يا وكيل يا سرپرست آن‌هاست.

م « 1879 » براي استفاده از وقف نيازي به اجازه‌ي مجتهد نيست، ولي در آنچه مصلحت وقف يا مصلحت نسل‌هاي آينده مي‌باشد، مثل تعمير كردن مال وقفي و اجاره دادن آن براي سود رده‌هاي بعدي، اختيار با حاكم شرع است.