توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 963

*********

62 ـ حكومت ديني، مرجعيت و رهبري

اشاره

ولايت؛ سيطره‌ي وجودي حضرت حق است و همه‌ي پديدارها به‌گونه‌اي آن را دارا هستند. از چنين هويتي به «ولايت تكويني» ياد مي‌شود.

ولايت تشريعي، سيطره‌ي قانون‌گذاري در احكام الهي است كه از جانب حضرت حق جهت اداره‌ي جامعه به اولياي معصومين عليهم‌السلام داده شده است و فقيه با وجود شرايط، شايستگي استيفاي آن را دارد.

م « 1950 » در زمان غيبت حضرت ولي عصر(عجل اللّه تعالي فرجه الشريف)، فقيهان صاحب شرايط از جانب معصوم اداره‌ي شؤون دين و جامعه را عهده‌دار مي‌باشند تا گذشته از دارا بودن شرايط عام با داشتن اجتهاد، عدالت، اقتدار اجتماعي، پذيرش مردمي و دوري از هرگونه خودمحوري، جامعه و مسلمانان را مطابق احكام برگرفته از دين، رهبري نمايند.

م « 1951 » موضوع ولايت ياد شده فقيه شايسته است و وي با نداشتن هر يك از اين شرايط، هيچ نفوذي نسبت به چيزي و كسي ندارد و هر نوع تصرف وي ستم‌گري و مشغول ساختن عهده‌ي خود به پي‌آمدهاي آن است.