کتابخانه بالقرآن

زندگینامه حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید محمد صادق روحانی (مدظلّه) صفحه 476

صفحه 476

مسأله 182 در صحت نیت گفتن به زبان و گذراندن از ذهن معتبر نیست (یعنی لازم نیست را به زبان آورد یا از ذهن خود بگذراند) بلکه داعی بر آن کفایتمی کند مانند عبادتهای دیگر که در آنها داعی کافی است.

تلبیه وواجبات آن دوم از واجبات احرام تلبیه است وهرگاه تلبیه نگوید اگر چه احرام او منعقد می شود به نیت، ولی محرمات احرام قبل از گفتن تلبیه حرام نیست، وکفاره هم با ارتکاب یکی ازآنها واجب نمی شود، مگر در احرام حج قران در صورتی که اشعار یا تقلید نموده باشد، ومعنی اشعار وتقلید چون فعلا مورد ابتلاء نیست بیانش موکول به محل دیگری است.

مسأله 183 وقت تلبیه بنابر اظهر از اول احرام است وجائز نیست تأخیر مگر در چند مورد:

1 در فرضی که مکلف از راه مدینه عازم مکه باشد در این فرض جائز است تأخیر تلبیه تا بیداء (بیداء اسم زمین مخصوصی است بین مکه و مدینه یک میل گذشته از دی الحُلیفه که میقات است) بلکه افضل تأخیر تلبیه است تا

آنجا، ولی جائزنیست تأخیر انداختن از بیداء.

2 در فرضی که مکلف از طریق عراق عازم مکه باشد در این فرض جائز است تأخیر تلبیه تا چند قدمی دور شود از میقات، ولی احتیاط به عدم تأخیر در این فرضخوب است ترک نشود.

3 در صورت احرام از مکه در این صورت جائز است تغییر احرام تا رقطاء که نام زمینی است خارج مکه و چون محل آن زمین معلوم نیست، نباید تأخیر شود احرام از مکه.

مسأله 184 یک مرتبه تلبیه گفتن واجب وزیاده بر آن واجب نیست.

صورت تلبیه

مسأله 185 صورت تلبیه بنابراظهر از این قراراست: