کتابخانه بالقرآن

رساله توضیح المسائل مطابق با فتاوای حضرت آیه الله العظمی آقای حاج وحید خراسانی (مدظلّه) صفحه 782

صفحه 782

هرگاه نایب از طرف کسی که خودش متمکّن از انجام حج نبوده، حج نمود و منوب عنه در حالی که عذرش باقی بود، فوت کرد، حج نایب کفایت می کند، اگر چه حج بر منوب عنه مستقر بوده باشد و چنانچه پیش از فوت عذر او اتفاقاً برطرف شد، احتیاط واجب آن است که در صورت تمکّن، خودش حج نماید و اگر بعد از محرم شدن نایب، عذرش برطرف شد، بر منوب عنه واجب است خودش حج نماید و بر نایب واجب نیست حج را تمام نماید.

مسأله 62

هرگاه شخص معذور از مباشرت در انجام حج متمکّن از نایب گرفتن نباشد، یا بر او حرجی باشد، وجوب حج از او ساقط است، ولی اگر حج بر او مستقر بوده، واجب است بعد از فوتش قضا شود، وگرنه واجب نیست.

و اگر نایب گرفتن برای او ممکن بوده و نایب نگرفته تا فوت کرده است، چنانچه حج بر او مستقر بوده، بدون اشکال قضا از طرف او واجب است و اگر مستقر نبوده، وجوب قضا محل اشکال است و احتیاط واجب آن است که قضا شود.

مسأله 63

اگر نایب گرفتن واجب شد و نایب نگرفت، ولی شخصی تبرّعاً بدون اجرت از طرف او حج نمود، کفایت نمی کند و بر او واجب است نایب بگیرد.

مسأله 64

در نایب گرفتن کفایت می کند از میقات نایب گرفته شود و نایب گرفتن از بلد واجب نیست.

مسأله 65

کسی که حج بر او مستقر بوده، اگر بعد از احرام در حرم بمیرد، کفایت از حجّه الاسلام می کند، چه حجّش حج تمتّع باشد و چه حج قران یا افراد و اگر فوتش در اثنای عمره تمتّع باشد، کفایت از حجّش نیز می نماید و قضا از طرف او واجب نیست و اگر قبل از آن بمیرد، قضا واجب است، هر چند فوتش بعد از احرام و قبل از دخول حرم، یا بعد از دخول در حرم بدون احرام باشد و ظاهر اینست که این حکم اختصاص به حجّه الاسلام دارد، پس اگر در حجّی که به نذر یا افساد فاسد کردن حج واجب شده، جاری نمی شود، پس در هیچ یک از اینها حکم به کفایت نمی شود.