زندگینامه آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شاهرودی (مدظلّه) صفحه 226

مسأله 1107

احتیاط واجب آنست که در سجده واجب قرآن، پیشانی را بر مهر یا چیز دیگری که سجده بر آن

صحیح است گذاشته و جاهای دیگر بدن را به دستوری که در سجده نماز گفته شد بر زمین بگذارد.

مسأله 1108 هر گاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگر چه ذکر نگوید

کافیست، و گفتن ذکر، مستحب است و بهتر است بگوید:

لا اِلهَ اِلاّ اللهُ حَقَّا حَقَّاً لا اِلهَ الاّ اللهُ ایماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ الاّ اللهُ عُبُودیَّهً وَ رِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یارَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا

مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ.

تشهد

مسأله 1109 در رکعت دوم تمام نمازهای واجب، و رکعت سوم نماز مغرب و رکعت چهارم نماز ظهر و عصر و

عشاء، باید انسان بعد از سجده دوم بنشیند، و در حال آرام بودن بدن تشهد بخواند یعنی بگوید: اَشْهَدُ اَن لا اِلهَ اِلاّاللهُ