رساله توضیح المسائل مطابق با فتاوای حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید محمد صادق روحانی (مدظلّه) صفحه 155

الحمد لله اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له یعنی ستایش مخصوص پروردگار است وشهادت می دهم که خدایی سزاوار پرستش نیست، مگر خدایی که یگانه است وشریک ندارد. واشهد ان محمدا عبده ورسوله، یعنی شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه وآله بنده خدا وفرستاده او است. اللهم صل علی محمد وآل محمد یعنی خدایا رحمت بفرست بر محمد وآل محمد وتقبل شفاعته وارفع درجته یعنی قبول کن شفاعت پیغمبر را ودرجه آن حضرت را نزد خود بلند کن: السلام علیک ایها النبی ورحمه الله وبرکاته، یعنی سلام بر تو ای پیغمبر ورحمت وبرکات خدا بر تو باد. السلام علینا وعلی عباد الله الصالحین، یعنی سلام خداوند عالم بر نمازگزاران وتمام بندگان خوب او. السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته یعنی سلام ورحمت وبرکات خداوند بر شما مؤمنین باد

تعقیب نماز

مسأله 1129 مستحب است انسان بعد از نماز مقداری مشغول تعقیب، یعنی خواندن ذکر ودعا وقرآن شودوبهتر است پیش از آنکه از جای خود حرکت کند ووضوء وغسل وتیمم او باطل شود، رو به قبله تعقیب را بخواند ولازم نیست تعقیب به عربی باشد ولی بهتر است چیزهایی را که در کتابهای دعا دستور داده اند بخواند واز تعقیبهایی که خیلی سفارش شده است، تسبیح حضرت زهرا علیها السلام است که باید به این ترتیب گفته شود: 34 مرتبه الله اکبر، بعد 33 مرتبه الحمد لله، بعد از آن 33 مرتبه سبحان الله ومی شود سبحان الله را پیش از الحمد لله گفت ولی بهتر است بعد از الحمد لله گفته شود

مسأله 1130 مستحب است بعد از نماز، سجده شکر

نماید وهمینقدر که پیشانی را بقصد شکر بر زمین بگذارد کافی است ولی بهتر است صد مرتبه، یا سه مرتبه، یا یک مرتبه، شکر الله یا شکرا یا عفوا بگوید، ونیز مستحب است هر وقت نعمتی به انسان می رسد یا بلایی از او دور می شود سجده شکر بجا آورد

صلوات بر پیغمبر

مسأله 1131 هر وقت انسان اسم مبارک حضرت رسول صلی الله علیه وآله مانند محمد واحمد، یا لقب وکنیه آن جناب را مثل مصطفی وابوالقاسم، بگوید یا بشنود اگر چه در نماز باشد، مستحب است صلوات بفرستد

مسأله 1132 موقع نوشتن اسم مبارک حضرت رسول صلی الله علیه وآله، مستحب است صلوات را هم بنویسد ونیز بهتر است هر وقت آن حضرت را یاد می کند صلوات بفرستد

مبطلات نماز

مسأله 1133 دوازده چیز نماز را باطل می کند وآنها را مبطلات می گویند: اول آنکه در بین نماز یکی از شرطهای آن از بین برود، مثلا در بین نماز بفهمد جای سجده اش غصبی است