رساله توضیح المسائل مطابق با فتاوای حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید محمد صادق روحانی (مدظلّه) صفحه 20

مسأله 142 خوردن وآشامیدن چیز متنجس حرام است، وهمچنین است خورانیدن آن به دیگری، مگر به اطفال ودیوانه، اما خوراندن مسکر به اطفال هم جایز نیست، واگر خود طفل غذای نجس را بخورد یا با دست نجس غذا را نجس کند وبخورد، بی اشکال لازم نیست از او جلوگیری کنند

مسأله 143 فروختن وعاریه دادن چیز نجسی که می شود آن را آب کشید، اگر نجس بودن آن را به طرف بگویند اشکال ندارد

مسأله 144 اگر انسان ببیند کسی چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند ، لازم نیست به او بگوید

مسأله 145 اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد، وببیند بدن یا لباس یا چیز دیگر کسانی که وارد خانه او می شوند با رطوبت به جای نجس رسیده است، با دو قید لازم است به آنان بگوید که نجس است 1 آن شئ متنجس را استعمال در اکل وشرب بنماید 2 آنکه با تسبیب او باشد، والا گفتن لازم نیست

مسأله 146 اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، باید به مهمانها بگوید، اما اگر یکی از مهمانها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد، ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که ممکن است به واسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید

مسأله 147 اگر چیزی را که عاریه کرده نجس شود، هر چند صاحبش آن چیز را در کاری که شرط آن پاکی

است استعمال می کند مانند لباس که با آن نماز می خواند واجب نیست نجس شدن آن را به او بگوید، وگذشت حکم خوردنی وآشامیدنی

مسأله 148 اگر بچه بگوید چیزی نجس است یا چیزی را آب کشیده، نباید حرف او را قبول کرد ولی بچه ای که تکلیفش نزدیک است، اگر بگوید چیزی را آب کشیدم در صورتی که آن چیز تحت تصرف او باشد ویا آن بچه مورد اطمینان باشد حرف او قبول می شود، وهمچنین اگر بگوید چیزی نجس است

مطهرات

مطهرات