رساله توضیح المسائل مطابق با فتاوای حضرت آیه الله العظمی آقای حاج سید محمد صادق روحانی (مدظلّه) صفحه 353

چهارم وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد واگر عمدا نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است، ولی اگر فراموش کند اشکال ندارد.

پنجم شکار به واسطه زخمی که از دندان سگ پیدا کرده بمیرد، پس اگر سگ شکار را خفه کند، یا شکار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست.

ششم کسی که سگ را فرستاده، وقتی برسد که حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد وچنانچه وقتی برسد که به اندازه سر بریدن وقت باشد مثلا حیوان چشم یا دم خود را حرکت دهد، یا پای خود را به زمین بزند، چنانچه سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست.

مسأله 2604 کسی که سگ را فرستاده اگر وقتی برسد که بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه مثلا به

واسطه بیرون آوردن کارد ومانند آن وقت بگذرد وآن حیوان بمیرد حلال است، و اگر چیزی همراه او نباشد که با آن، سر حیوان را ببرد وحیوان بمیرد، حلال نیست بلی چنانچه سگ را در وقت بفرستد وسگ حیوان را بدرد وبمیرد حلال است. که از خوردن آن خود داری کنند.

مسأله 2605 اگر چند سگ را بفرستد وباهم حیوانی را شکار کنند، چنانچه همه آنها دارای شرطهایی که در صفحه گذشته گفته شد بوده اند شکار حلال است واگر یکی از آنها دارای آن شرطها نبوده، شکار حرام است.

مسأله 2606 اگر سگ را برای شکار حیوانی بفرستد وآن سگ حیوان دیگری را شکار کند، آن شکار حلال وپاک است. ونیز اگر آن حیوان را با حیوان دیگری شکار کند، هر دوی آنها حلال وپاک می باشند.

مسأله 2607 اگر چند نفر باهم سگ را بفرستند و یکی از آنها کافر غیر کتابی باشد، یا عمدا نام خود را نبرد، آن شکار حرام است. ونیز اگر یکی از سگهایی را که فرستاده اند به طوری که در صفحه گذشته گفته شد تربیت شده نباشد، آن شکار حرام باشد.

مسأله 2608 اگر باز حیوان دیگری غیر سگ شکاری، حیوانی را شکار کند، آن شکار حلال نیست، ولی اگر وقتی برسند که حیوان زنده باشد وبه دستوری که در شرع معین شده سر آن را ببرند حلال است.

صید ماهی