یکدوره فقه کامل فارسی صفحه 138

یکحرّه و دو کنیز یا چهار کنیز و نکاح دیگران بر طرف شود بیطلاق و اگر زنان او زیاده بر نکاح شرعی نباشند ثابت باشد عقد ایشان و اگر مسلمان شود از زنیکه با وی دخول کرده و دختر او هر دو حرام شوند و اگر دخول نکرده باشد حرام شود مادر خاصّة و اگر مسلمان شود از دو خواهر اختیار کند هر کدام را که خواهد و اگر مسلمان شود از عمه و دختر برادر او و خاله و دختر خواهر او گاهیکه اجازت دهند نکاح هر دو صحیح باشد و همچنین از حره و کنیز و اگر مسلمان شود از زیاده از چهار زن بت پرست و دخول کرده باشد و در عده چهار یا بیشتر باسلام درایند او را هست که انتظار عده بکشد پس اگر بگذرد و زنان مسلمان زیاده بر چهار نشوند عقد ایشان که مسلمان شده‌اند ثابت باشد و او را اختیار نباشد و اگر زیاده شوند در عده اختیار کند هر کرا که خواهد از سابق و لاحق و اگر مسلمان شود از چهار زن بت پرست دخول شده بایشان او را نیست که عقد پنجمین اختیار کند و نه بر خواهر یکی از ایشان الّا بعد از عده و بقاء ایشان بر کفر و اگر بمیرد پیش از اسلام ایشان میراث نبرند و بر اوست نفقه زنان مسلمان در عدة تا اختیار کند و همچنین اگر مسلمان شوند پیش ازو

خاتمه‌

اختیار یا بقول است همچو اختیار کردم ترا یا نگاه داشتم ترا یا بفعل است و اگر طلاق دهد زنی را او را اختیار کرده باشد و اگر اختیار کند بترتیب زیاده بر چهار ثابت شود نکاح چهار اوّل و باطل شود نکاح باقی و اگر اختیار نکاح یا طلاق را معلق بشرطی سازد صحیح نباشد و حبس کنند زوج را بر تعین اگر امتناع کند از اختیار

بحث چهارم در باقی اسباب تحریم‌

اشاره

و انچهار است اوّل لعان هر که لعان کند زوجه خود را حرام شود بر او حرمت دائمی و لعان در باب طلاق مذکور خواهد شد دوّم قذف و اندشنامست بزنا یا لواطه هر که دشنام دهد زوجه کر یا گنگ خود را بچیزی که موجب لعان شود اگر این افت نباشد حرام دائمی شود بر او سوّم زنا و لواطه است هر که زنا کند بزن شوهر دار یا در عده رجعیّه حرام شود انزن بر او بحرمت دائمی و هر که لواطه کند با پسری و ایقاب کند حرام شود بر او مادر پسر و خواهر او و دختر او حرام دائمی و هر که زنا کند بعمه یا خاله خود حرام شود بر او دختران ایشان بحرمت دائمی و اگر عقد پیش از زنا باشد حرام نشود همچنین حرام شود جدّه او هر چند بالا رود و دختران اولاد او نه دختر خواهر و اگر عقد پیش از لواطه باشد حرام نشود و حد ایقاب ادخال بعضی حشفه است و اگر چه کم باشد و امّا غسل واجب نمی‌شود مگر بادخال تمام حشفه و کسی حرام نمیشود بر مفعول بسبب ان چهارم تزویج هر که تزویج کند زنیرا در عده دانسته که حرامست حرام شود بر او دائما و اگر نداند عده را یا حرمت انرا پس اگر دخول کند همچنین حرام ابدی شود و الّا نکاح باطل باشد و بعد از ان اگر خواهد نکاح دیگر کند و هیچ فرق نیست در اینکه عده رجعی باشد یا بائن یا عده وفات و امّا اگر تزویج کند بزن شوهردار درینکه او حکم زن عده‌دار دارد خلافست و اگر عقد کند محرم یعنی کسیکه احرام بحج یا عمره گرفته زنی را دانسته که حرامست حرام ابدی شود و اگر چه دخول نکند و اگر جاهل باشد بانکه حرامست عقد فاسد باشد و جائز باشد عقد بعد از انکه از احرام بیرون اید و اگر دخول کند بعضی گفته‌اند که حرام ابدی شود و هر که طلاق عدی دهد زنیرا نه بار که نکاح کرده باشند در انمیانه دو مرد حرام ابدی شود و چون طلاق دهد حرّه را سه بار حرام شود تا انکه دیگری او را نکاح کند و طلاق گوید و کنیز حرام میشود بدو طلاق تا انکه دیگری او را نکاح کند خواه انکه تحت حرّی