یکدوره فقه کامل فارسی صفحه 25

محمّدا عبده و رسوله رضیت باللّه ربّا و بالاسلام دینا و بمحمّد رسولا و بالائمّة الطّاهرین پس بگوید اللّهمّ ربّ هذه الدّعوة التّامّة و الصّلوة القائمة ات محمّدا الوسیلة و الفضیلة و ابعثه المقام المحمود الّذی وعدته و ارزقنی شفاعته یوم القیمة روایتست از حضرت امام جعفر صادق ع که هر که اذان صبح بشنود بگوید اللّهمّ انّی اسئلک باقبال نهارک و ادبار لیلک و حضور صلوتک و اصوات دعائک ان تتوب علیّ انّک انت التّواب الرّحیم و چون اذان مغرب بشنود بگوید اللّهمّ انّی اسئلک باقبال لیلک و ادبار نهارک و حضور صلوتک تا اخر اگر در انشب یا روز بمیرد تائب مرده باشد و مکروه است سخن کردن میان اینها و اگر در میان اقامت سخن کند سنّت است که باسر گیرد و همچنین سنّت است که مؤذّن عادل باشد با طهارت و فصیح و خوش اواز بر بلندی ایستاده روی بقبله و اواز را بلند کند و بر اخر فصلها وقف نماید و اذانرا باهستگی گوید و اقامت را بشتاب و وقت شناس باشد و در اذان انگشترا در گوش نهد و اذانرا در اوّل وقت گوید و پیش از وقت نگوید مگر اذان صبح از برای بیدار ساختن مردم و در وقت باسر گیرد و همچنین سنّت است که چون اذان بشنوند ترک سخن و کلام کنند و اگر چه قران باشد و انچه مؤذّن می‌گوید باسر میگویند و اگر چیزی ترک کند انرا بگویند و مکروه است بعد از قد قامت الصّلوة سخن گفتن و بعضی گفته‌اند که حرامست مگر که تعلّق بنماز داشته باشد و اگر در اثنای نماز حدثی کند اقامت را باسر نگیرد مگر انکه سخن کرده باشد و روایتست که هشام بن ابراهیم شکایت کرد بامام علیّ بن موسی الرّضا ع خستگی خود را و انکه او را فرزند نمیشود حضرت امام او را گفت که اواز بلند گردان باذان در منزل خود او چنان کرد از خستگی به گشت و او را فرزند شد محمد بن راشد گفته که مرا و اهل مرا دائم خستگی بود چون از هشام اینحدیث شنیدم و بانعمل کردم خستگی از من و مردم من رفع شد

باب پنجم در افعال صلاة

و انواجب است و سنّت امّا واجب هشت نوعست اوّل قیام مع القدرة و انرکنست در رکن و واجب است در واجب و باطل میشود نماز بترک ان عمدا و سهوا اگر در رکن باشد و ترک عمدا فقط اگر در غیر رکن باشد و واجب است در ان که راست بایستد و تکیه بر چیزی نکند و اگر نتواند راست ایستادن بواسطه خستگی یا پیری یا غیر ان بهر وجه که تواند بایستد و تکیه کند بر چوبی یا بر دیواری یا غیر ان اگر بی ان نتواند ایستاد و اگر همچنان نیز نتواند ایستادن بنشیند و اگر قادر باشد بر ایستادن و لیکن از زیادتی مرض یا از دشمن ترسد یا سقف خانه پست باشد و ممکن نباشد بیرون رفتن بجهة مانعی بنشیند و اگر نتواند نشستن بر دست راست خسپد روی بقبله و از برای رکوع و سجود اشارت کند و اگر نتواند انچنان خسپیدن بر دست چپ خسپد و اگر این هم نتواند بر پشت خسپد و پای بقبله بکشد بر وجهیکه اگر بنشیند روی بقبله باشد و بسر اشارت کند و اگر نتواند اشارت بسر کردن بچشم اشارت کند بانکه گشودن چشم ایستادن باشد و پوشانیدن رکوع و گشودن راست شدن و پوشانیدن سجود و گشودن نشستن و همچنین تا اخر و اینفعلها را در دل میگذراند و