یکدوره فقه کامل فارسی صفحه 26

اگر قادر عاجز شود بنشیند یا بخسپد و اگر عاجز قادر گردد برخیزد یا بنشیند و اگر عاجزی که نشسته نماز میگذارد تواند که برخیزد و رکوع کند واجب باشد که چنین رکوع نماید و واجب است که بهر دو پا بایستد نه بر یکی اگر تواند و سنّت است که میان قدمهای او سه انگشت تا بیکشبر باشد و بر هر دو پا اعتماد نماید و پا را پیش و پس ننهد و بجانب اسمان ننگرد و توجّه بخدا کند و بایستد بخضوع و خشوع چنانکه بنده ذلیل فقیر پیش پادشاه بزرگ می‌ایستد و چون خواهد که بایستد ایندعا بخواند اللّهمّ انّی اقدّم الیک محمّدا بین یدی حاجتی اتوجّه به الیک فاجعلنی به وجیها فی الدّنیا و الاخرة و من المقرّبین و اجعل صلوتی به متقبّلة و ذنبی به مغفورا و دعائی به مستجابا انّک انت الغفور الرّحیم و شتاب و کاهلی ننماید و باهستگی و وقار برخیزد و در حال ایستادن سر دستها بر روی رانها نهد برابر زانو و حرامست یکدست بر روی ان دیگر نهادن و نماز را باطل میکند مگر انکه از برای تقیّه باشد و اگر نشسته نماز گذارد سنّت است که در حال قرأت مربّع بنشیند و در حال رکوع بدو زانو و از برای رکوع رانها را از زمین بردارد و از برای تشهّد برطرف چپ نشیند دوّم نیّت است و انهم رکنست باطل میشود نماز بترک ان عمدا و سهوا و انقصد معنی این الفاظ است که فرض پیشین میگذارم بادا از برای انکه واجب است تقرّب بخدا و ادا عبارتست از فعل عبادتی در وقت خود و قضا عبارتست از فعل ان در بیرون وقت چون در وقت خود باشد ادا گوید و در بیرون وقت بجای ادا قضا گوید و اگر سنّت باشد بجای واجب سنّت گوید و واجبست که اخر نیّت را پیوسته دارد بگفتن اللّه اکبر و بر حکم نیّت باشد تا اخر نماز یعنی باین افعال نماز قصد امری غیر از نماز نکند اگر ببعضی فعلهای نماز قصد ریا کند یا قصد امری غیر از نماز باطل باشد و اگر در اثنای نماز قصد بیرون شدن کند از نماز یا قصد فعلی منافی نماز کند همچو پشت بر قبله کردن و سخن گفتن و غیر ان و انفعل نکند احتیاط انست که نماز را باطل داند و باسر گذارد و همچنین اگر تردّد کند که از نماز بیرون رود یا نه و امّا انچه بخاطر می‌اید از وسواس شیطان اعتباری ندارد و جائز است نقل نیّت از نماز حاضر بنمازیکه فوت شده و بنمازیکه پیش ازین نماز است مثلا در اثنای نماز عصر بخاطرش رسید که نماز پیشین نگذارده نقل نیّت کند بنماز پیشین و همچنین جائز است نقل نیّت از فرض بسنّت چون در اثنای نماز امام حاضر شود و خواهد که نماز را بجماعت بگذارد و اگر کسی را نمازی فوت شده باشد و نداند که نماز ظهر است یا عصر مثلا نیّت نمازی کند که در ذمّت اوست و تعیّن نماز ساقط گردد و واجب نیست در نماز نیّت استقبال قبله و نیّت قصر و تمام و عدد رکعات الّا در موضعیکه مخیّر است میان تمام و قصر و اگر نیّت ادا کند پس معلوم شود که بیرون وقت بوده باسر گذارد و نیّت قضا کند و اگر گمان برد که وقت گذشته نیّت قضا کند پس معلوم شود که وقت بوده باسر گذارد و اگر در وقت باشد و ماموم را لازم باشد نیّت اقتدا و واجب نیست امام را نیّت امامت سوّم تکبیر احرام و ان هم رکنست باطل میشود نماز بترک ان عمدا و سهوا و صورت