یکدوره فقه کامل فارسی صفحه 58

که باشد از خوردنی و اشامیدنی و غیر ان عمدا نه سهوا و همین حکم دارد اگر بقیّه طعامی که در بیخ دندانها مانده باشد و فرو برد در روز عمدا یا انکه در حین طعام خوردن صبح طلوع کند و او فرو برد انچه در دهن دارد بلکه باید انداخت یا انکه طعام خورد بگمان انکه چون روزه‌اش باطل شده خوردن او را رواست یا انکه در بینی چیزی چکاند که بحلق فرو رود دوّم جماع کردن با ادمی و غیر ادمی مرد و زن با انزال و غیر انزال و مفعول حکم فاعل دارد مرد باشد یا زن و همین حکم دارد اگر جماع کند و داند که از شب چندانی نمانده که بعد از فراغ غسل توانکرد و اگر گمان برد که شب باقیست و حال انکه غلط باشد و بجماع مشغول شود ملاحظه وقت ناکرده قضا تنها واجب باشد و اگر ملاحظه کرده باشد هیچ لازم نشود و اگر چه غلط باشد و همچنین قضا و کفارت لازم است اگر صبح طلوع کند و او بجماع مشغول بود و ترک ننماید و چون ترک نماید اگر گمان بقای شب داشته باشد و لیکن در ملاحظه وقت تقصیر کرده قضا تنها واجب باشد و اگر تقصیر نکرده در رعایت و گمان نزدیکی صبح نداشته هیچ واجب نشود پس اگر زن اطاعت مرد کرده باشد در جماع روزه‌اش فاسد شود و برو هم قضا و کفارت لازم گردد و هر یک را تعزیر نمایند به بیست و پنجتازیانه و اگر مرد او را اکراه نماید روزه زن صحیح باشد و بر مرد قضای روزه باشد و دو کفارت یکی از برای خود و دیگری از برای زن و بر زن هیچ نباشد سوّم منی اوردن بدست عمدا یا ببازی بزن و غیر ان چهارم غبار غلیظ بحلق فرو بردن عمدا همچو گرد ارد و خاک و مانند ان و اگر بی اختیار یا بی اگاهی بحلق فرو رود هیچ لازم نشود پنجم باقی بودن جنب است بر جنابت عمدا تا بطلوع صبح ششم خواب کردن جنب است تا بطلوع صبح بی نیّت غسل هفتم خواب کردن جنب است سوّم بار تا بصبح بعد از انکه دو بار بیدار گشته باشد و اگر چه بر نیّت غسل باشد بر اینوجه که خواب کند بر نیّت غسل و بیدار گردد پس خواب کند و بیدار گردد دوّم بار پس خواب کند سوّم در خواب ماند تا طلوع صبح قضا و کفارت لازم شود امّا انچه موجب قضای تنهاست ده است اوّل خواب کردن جنب دوّم بار با نیّت غسل تا بصبح بعد از انکه یکبار بیدار گشته باشد برینوجه که خواب کند و بیدار گردد پس خواب کند بر نیّت غسل و در خواب ماند تا بصبح و بخواب کردن اوّل هیچ واجب نمیشود دوّم قی کردنست عمدا قضا و کفارت لازم گردد و اگر بی اختیار قی کند هیچ لازم نشود و اگر فرو برد انچه بیرون امده قضا و کفارت لازم گردد سوّم امدن منی است بیقصد بسبب نظر بشهوت بزنیکه حرامست بوی نظر چهارم حقنه است بچیزی روان پنجم فرورفتن اب است بحلق بواسطه اب در دهن یا بینی کردن بجهة خنکی قضا واجب باشد و اگر از برای طهارت یا دوا یا ازالت نجاست اب در دهن یا بینی کردن بی اختیار بحلق فرو رود هیچ واجب نشود و مکروه است روزه‌دار را مبالغه در مضمضه و استنشاق کردن ششم خوردن و اشامیدنست و مانند ان بعد از صبح بگمان انکه شب باقیست بی‌ملاحظه وقت کسی را که تواند خواه دیگری او را خبر داده باشد بانکه شب باقیست یا نه یا انکه گفته باشد که شب نمانده و او دروغ پنداشته مگر انکه دو عدل گفته باشند که شب نمانده و او اعتبار نکند قضا و کفارت نیز لازم شود هفتم خوردن و اشامیدنست و مانند ان پیش از غروب و بجهة تاریکی یا تقلید غیر و اگر بظن غالب افطار نماید هیچ واجب نشود هشتم عمدا ترک نیّت کردن است نهم سر باب فرو بردن عمدا دهم کذب بر خدا و رسول و ائمه ع عمدا و بعضی باین هر سه اخرین کفارت لازم داشته‌اند و بعضی باین دو اخرین قضا نیز واجب نگردانیده‌اند

تتمه‌

و کفارت مکرر میشود بتکرار افساد در دو روز یا زیاده یا یکروز چون جهة افساد نه یکی باشد همچو خوردن و جماع کردن یا انکه پیش از فساد دوّم کفارت اوّل داده باشد و چون یکی باشد جهة افساد کفارت