‌رساله توضیح‌المسائل با اضافات فراوان و استفتاءات جدید جلد 3 صفحه 279

فصل سی و پنجم: احکام نذر و عهد

سؤال 807- در ایّام ماه مبارک رمضان، که برای تبلیغ به منطقه‌ای از روستاهای مرودشت شیراز رفته بودم، شاهد محرومیّتهای بسیاری در این روستا بودم (از قبیل:

1- نداشتن مسجد 2- نداشتن جادّۀ مناسب 3- نداشتن دبیرستان، مخصوصاً برای دختران 4- نداشتن حتّی یک اتاق مخابراتی 5- نداشتن محلّ مناسب ورزشی برای جوانان 6- کمبود فضای آموزشی دبستان و راهنمایی) از طرفی 20 تا 30 نفر از اهالی روستا در ایّام محرّم، مخصوصاً دهۀ اوّل، هر کدام حدود 300 تا 400 هزار تومان خرج اطعام و پخت غذا می‌نمودند، و سفره‌هایی در حسینیّه انداخته می‌شد که نوعاً فقرای واقعی منطقه، یا به علّت حفظ آبرو، یا به علّت تراکم جمعیّت در حسینیّه، و استفادۀ متمکّنین و متموّلین و بستگان آنها، از خوردن طعامهای مربوطه محروم می‌شدند. به علاوه، بسیاری از غذاها دست نخورده و مصرف نشده دور ریخته می‌شد. با توجّه به مشکلات موجود منطقه، آیا می‌توان وجوهاتی را که جهت روضه‌خوانی به شکل مذکور هزینه می‌گردد، و منجر به اسراف نعمتهای الهی می‌شود، جمع‌آوری و با نظارت روحانی صرف نیازهای فوق و مصارف عامّ المنفعه کرد؟

جواب: چنانچه نذورات مزبور، نذورات مطلقه برای امام حسین علیه السلام است، می‌توان آن را برای حلّ مشکلات مردم استفاده کرد. ولی اگر نذر جهت طبخ غذا و اطعام است، باید فقط در همان راه مصرف شود. و اگر در آن ایّام، یا در آن منطقه، قابل استفاده نمی‌باشد، می‌توانید در مناطقی دیگر یا در ایّامی دیگر از آن برای اطعام استفاده کنید.