رساله توضیح المسائل، آیت الله سبحانی صفحه 300

(مسأله 1851) عقد مضاربه بدون تعیین مدت صحیح نیست وباید برای آن در عقد مضاربه اجل معین شود.

(مسأله 1852) عقد مضاربه در طول مدت، لازم است، وهیچ یک از مالک یا عامل به تنهایی نمی‌تواند عقد را به هم بزند مگر این که هر دو توافق بر فسخ کنند.

(مسأله 1853) هرگاه یکی از دو نفر برای خود حق فسخی در اثنا معین کند می‌تواند معامله را به هم بزند.

(مسأله 1854) سرمایه باید به صورت پول مشخص شود، در این قسمت میان پول مسکوک و غیر مسکوک مانند اسکناس فرقی نیست.

(مسأله 1855) هرگاه کسی از فردی طلبی داشته باشد نمی‌تواند آن را به عنوان سرمایه تعیین کند تا بدهکار با آن تجارت کند بلکه باید پس از دریافت بدهی خود، آن را به عنوان سرمایه در اختیار طرف قرار دهد.

(مسأله 1856) هرگاه تجارت با سرمایه، به سفر نیاز داشته باشد هزینه سفر از آنِ مالک است مگر این که در قرارداد بر عهده عامل معین شده باشد.

(مسأله 1857) عامل در سفر خود باید در حد امکان صرفه‌جویی کند و از هزینه کردن سرمایه در مواردی که ارتباط به تجارت ندارد خودداری کند.

(مسأله 1858) هرگاه در عقد مضاربه، تجارت با کالای مشخصی معین شود مثلًا قرار بگذارند که عامل به وسیله سرمایه به خرید و فروش فرش بپردازد در این صورت عامل حق ندارد سرمایه را در مورد دیگر به کار گیرد.

(مسأله 1859) هرگاه در قرارداد شرط کنند که معامله‌ها به صورت نقدی صورت گیرد عامل نباید جنس را به صورت نسیه بفروشد.

(مسأله 1860) آنجا که در قرارداد، تجارت با کالای مشخص ذکر شود ولی او به وسیله سرمایه، کالای دیگری را بخرد و بفروشد هرگاه سود کرد و مالک معامله را تنفیذ نمود، سود میان آن دو به نسبت معین تقسیم می‌شود و اگر ضرر کرد ضرر از آن عامل است.

(مسأله 1861) هرگاه عامل پیش از وقت معین بمیرد عقد مضاربه باطل می‌شود زیرا