رساله توضیح المسائل، آیت الله سبحانی صفحه 382

(32) احکام نذر و عهد

اشاره

(مسأله 2278) نذر آن است که انسان برای خدا چیزی را بر خود قرار دهد مثلًا کاری را انجام دهد یا ترک کند.

(مسأله 2279) در نذر باید صیغه خوانده شود و لازم نیست آن را به عربی بخوانند پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود، برای خدا بر من است که مبلغی به فقیر بدهم نذر او صحیح است.

(مسأله 2280) نذر کننده باید مکلف و عاقل باشد و به اختیار و قصد خود نذر کند، بنابراین نذر کردن کسی که بی‌اختیار نذر کرده صحیح نیست.

(مسأله 2281) آدم سفیهی که مال خود را در کارهای بیهوده مصرف می‌کند، نذرهای مربوط به مالش صحیح نیست.

(مسأله 2282) نذر زن در صورتی که با حقوق شوهر منافی باشد صحیح نیست و اگر در چنین مورد با اذن او نذر کرد، شوهر نمی‌تواند از انجام آن ممانعت کند.

(مسأله 2283) هر گاه فرزند نذری کند بدون این که به پدر خبر دهد، باید به آن نذر عمل نماید.

(مسأله 2284) انسان کاری را می‌تواند نذر کند که انجام آن برایش ممکن باشد بنا بر این کسی که نمی‌تواند پیاده کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود، نذر او صحیح نیست.

(مسأله 2285) نذر در صورتی صحیح است که انجام و یا ترک فعلی که به عهده گرفته،