رساله توضیح المسائل، آیت الله سبحانی صفحه 386

(33) احکام وقف‌

(مسأله 2299) اگر کسی چیزی را وقف کند، از ملک او خارج می‌شود و خود او و دیگران نمی‌توانند آن را ببخشند، یا بفروشند و کسی هم از آن ملک ارث نمی‌برد.

(مسأله 2300) وقف چیزی هم با صیغه عربی و دیگر زبان‌ها انجام می‌گیرد مثلًا بگوید این خانه را وقف کردم و همچنین با فعل نیز صورت می‌پذیرد و به آن «وقف معاطاطی» می‌گویند:

مثلا فرش را برای وقف به مسجد، ببرد و روی آن دو رکعت نماز به عنوان این که فرش مسجد است بگذارد و تحویل، متولّی مسجد بدهد.

(مسأله 2301) در صحت وقف عام مانند وقف بر فقرا و علما، قبول شرط نیست ولی در وقف خاص مانند وقف بر شخص معینی، احتیاط لازم قبول او یا وکیل او است.

(مسأله 2302) اگر ملکی را برای وقف معین کند و پیش از خواندن صیغه وقف پشیمان شود؛؛ یا بمیرد؛؛ وقف درست نیست.

(مسأله 2303) کسی که مالی را وقف می‌کند؛؛ باید از موقع خواندن صیغه، مال را برای همیشه وقف کند و اگر مثلًا بگوید این مال بعد از مردن من وقف باشد، چون از موقع خواندن صیغه تا مردنش وقف نبوده اشکال دارد و نیز اگر بگوید تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد، یا بگوید تا ده سال وقف باشد، بعد پنج سال وقف نباشد و دوباره وقف باشد؛؛ وقف بودنش اشکال دارد.

(مسأله 2304) وقف در صورتی صحیح است که مال وقف را به تصرف کسی که برای او