کتابخانه بالقرآن

رساله آیت الله سید محمدحسن مرتضوی لنگرودی صفحه 442

صفحه 442

اَللهُ اَکبَرُ، اَللهُ اَکبَرُ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ و اَللهُ اَکبَرُ، اَللهُ اَکبَرُ وَللهِِ الْحَمْدُ، اَللهُ اَکبَرُ عَلی ما هَدانا وَ لَهُ الشُّکرُ عَلی ما اَوْلینا و از روایت اَعْمَش استفاده می‌شود که گفتن این تکبیرها بعد از نماز ظهر و عصر روز عید هم وارد است.

مسأله 1536

مستحب است کسی که عید قربان در منی نباشد بعد از ده نماز، که اول آنها نماز ظهر روز عید و آخر آنها نماز صبح روز دوازدهم است؛ تکبیرهایی را که در مسأله پیش گفته شد بگوید به اضافه اَللهُ اَکبَرُ عَلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الاَْنْعامِ وَ لَهُ الْحَمْدُ عَلی ما اَبْلانا و کسی که عید قربان در منی است؛ مستحب است بعد از پانزده نماز که اول آنها نماز روز عید و آخر آنها نماز صبح روز سیزدهم ذیحجه است؛ این تکبیرها را بگوید.

مسأله 1537

احتیاط مستحب آن است که زن‌ها از رفتن به نماز عید خود داری کنند.

ولی این احتیاط برای زن‌های پیر نیست.

مسأله 1538

در نماز عید هم مثل نمازهای دیگر، مأموم باید غیر از حمد و سوره، چیزهای دیگر نماز را خودش بخواند.

مسأله 1539

اگر مأموم موقعی برسد که امام مقداری از تکبیرها را گفته؛ بعد از آنکه امام به رکوع رفت باید آنچه از تکبیرها و قنوت‌ها را که با امام نگفته خودش بگوید و در رکوع خود را به امام برساند و اگر در هر قنوت یک سُبْحانَ اللهِ، یا یک اَلْحَمْدُ للهِِ بگوید؛ کافیست و اگر در رکوع نرسد احتیاط آن است که نماز را فرادی تمام کند.