رساله توضیح المسائل آیت الله شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 535

(ل)

لازم: واجب؛ اگر مجتهد دلیل الزامی بودن امری را از آیات و روایات کشف کند و بتواند آن را به شارع نسبت دهد، معمولاً تعبیر به واجب می کند. و اگر الزامی بودن آن را به طریق دیگر نظیر ادلّۀ عقلیّه استفاده کند طوری که استناد آن به شارع میسّر نباشد، معمولاً تعبیر به لازم می کند.

لازم الوفا بودن: باید به آن عمل شود.

لزوجت محل: لغزندگی همراه با چسبندگی که در محلی وجود دارد.

لغو: بی فایده؛ بی معنا؛ بیهوده.

لُقطه: پیدا شده؛ مال پیداشده ای که صاحب آن معلوم نباشد. رجوع شود به مسائل 2680 تا 2699.

(م)

ماترک: آنچه از متوفّی باقی مانده باشد.

مال الاجاره: مالی که مستأجر بابت اجاره بپردازد.

مال المصالحه: مالی که مورد صلح قرار گرفته است.

مالیّت شرعی: چیزهایی که از نظر شارع مقدّس مال محسوب می شود مانند همۀ اموال مشروع (که ضوابط آن توسّط شارع مقدّس بیان گردیده است).

مالیّت عرفی: چیزهایی که از نظر فرهنگ عموم مردم (عرف) مال محسوب می شود، هر چند از نظر دین اسلام مالیّت نداشته باشد، مثل خوک و مشروب.

ماه هلالی: گردش ماه به دور زمین، ماه قمری که از ماه محرم شروع می شود و به ماه ذی الحجّه ختم می گردد و در مقابل ماه شمسی است که از فروردین ماه شروع و در اسفند پایان می یابد.

مأموم: پیرو؛ کسی که در نماز به امام جماعت اقتدا نماید.

مؤونه: مخارج یا هزینه.

مباح: هر فعلی که از نظر شرعی نه پسندیده است و نه ناپسند (در برابر واجب و حرام و