ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 19

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

من أطعم مسلماً حتی یشبعه لم یدر أحد من خلق الله ما له من الأجر فی الآخره لا ملک مقرب و لا نبی مرسل إلا الله رب العالمین؛ هیچ یک از مخلوقات خداوند پاداش غذا دادن به مسلمان و سیر نمودن او را در سرای آخرت نمی دانند، نه فرشته مقرب و نه پیامبر مرسلی؛ جز خداوند، پروردگار جهانیان.

آنگاه فرمودند:

من موجبات الجنه والمغفره إطعام الطعام السغبان؛ یکی از عوامل بهشت و آمرزش، غذا دادن به مسلمان گرسنه است.

سپس این آیه را تلاوت فرمودند:

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ؛(1)یا در روز گرسنگی، طعام دادن به یتیمی خویشاوند، یا بینوایی خاک نشین.(2)

قوت روح

بی جهت نبوده که اهل بیت علیهم السلام لقمه دهانشان را به میهمان می دادند. اگر چیزی نداشتند، به هر شکلی که بود قرض می کردند تا میهمانی را برگزار کنند. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:

قوت الأجسام الطعام و قوت الأرواح الإطعام؛(3) قوت بدن ها

1- سوره بلد، آیه 14-16.
2- المحاسن، ج 2، ص 389؛ بحارالانوار، ج 71، 361.
3- الدعوات، ص 142.