ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 20

غذاست و قوت روح ها اطعام و غذا دادن به دیگران است.

کسی که دیگران اطعام می کند، روح و جانش انرژی می گیرد. لذت انسانهای کریم در اطعام است. روح انسان از اطعام نشاط و رشد پیدا می کند. اگر کسانی هستند که فقط خودشان می خورند و به دیگران نمی دهند، این از لثامت و پستی آنان است. امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند:

لذه الکرام فی الإطعام ولذه اللئام فی الطعام؛(1) لذت کریمان در خوراندن است و لذت لئیمان و پست فطرتان در خوردن.

امام هشتم علیه السلام هم فرمودند:

السخی یأکل طعام الناس لیأکلوا من طعامه و البخیل لا یأکل من طعام الناس لئلا یأکلوا من طعامه؛(2) سخاوتمند از غذای مردم میخورد تا از غذایش بخورند، و بخیل غذای مردم را نمی خورد، تا غذایش را نخورند.

بعضی ها هستند که به میهمانی نمی روند؛ می گویند: چون من هم باید دعوت کنم. جایی نمی روند مبادا به خانه شان بیایند. این ها بخیل هستند. بخیل پست ترین آدم هاست.

آتش بخل

شخص بخیلی به محضر خاتم انبیا حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم عرض کرد: آقا جان، من وضعم خراب است. خسیس و بخیل هستم. به حدی بخل من شدید است که اگر سائل و گرفتاری به طرف من بیاید و حس کنم که از من