- پیش گفتار 1
- اشاره 4
- ایثار اهل بیت علیهم السلام 5
- منزلت ایثار 8
- سیرۀ امام مجتبی علیه السلام 10
- اکرام میهمان کافر 12
- برکت میهمان 13
- مشاهدۀ برکات میهمان 14
- از صفات خدا 16
- ارزش گرامی داشتن میهمان 17
- قوت روح 19
- آتش بخل 20
- مشرک سخاوتمند در قیامت 21
- کشش سخاوت و میهمانداری 23
- میهمان دوستی 24
- راه بهشت 25
- اشاره 27
- صدای پای میهمان 29
- دور هم غذا خوردن 30
- میهمانی ساده و مختصر 31
- هزینه کردن برای مجالس اهل بیت علیهم السلام 32
- ادب اهل بیت علیهم السلام 34
- اطعام مؤمن 35
- ضیافت ابراهیم علیه السلام 36
- میهمانی پر برکت 38
- سه نکته کلیدی 40
- اشاره 40
- 1)مراعات حق همسایه 41
- 3)سخن خوب، یا سکوت 43
- توصیه های امیرالمؤمنین علیه السلام 44
- اشاره 48
- انفاق مازاد بر نیاز 51
- اشاره 52
- سه عمل برگزیده 52
- 1)اطعام طعام 53
- 2)افشای سلام 54
- 3)خلوت شب 56
- همت در اطعام 58
- فاصله گرفتن از آتش جهنم 59
- انفاق به دست خویش 60
- برتری میهمان 61
- یک لقمه در برابر یک لقمه 61
- میهمان امام زمان علیه اللسام 62
- برترین اعمال 64
- پذیرایی معنوی 65
- تغییر شخصیت 67
- اشاره 69
- شناختن صاحبخانه 70
- تأثیر لقمه حرام 71
- تعفن غذای حرام 72
- طعام سخاوتمند و بخیل 73
- غذای ربا خوار 74
- پرهیز از بخیل 75
- اطاعت از صاحبخانه 77
- احترام به میهمان 79
- تجسس ممنوع 79
- اکرام بدون شرط 80
- میهمان نوازی عرب ها 81
- کمک به میهمان 82
- به خدمت گرفتن میهمان 84
- پذیرایی از میهمان 87
- پرهیز از بیان مشکلات و مصائب 89
- تواضع امیرالمؤمنین علیه السلام در برابر میهمان 91
- اشاره 96
- بی تکلفی در میهمانی 99
- بیزاری از تکلف 101
- پذیرش میهمانی با سه شرط 103
- پیشدستی میزبان در غذا خوردن 104
- میهمانی های بدون دعوت 105
- میهمان های سرزده 107
- نشانه محبت به میزبان 108
- مدت میهمانی 110
- دعوت فقرا و اغنیا برای میهمانی 112
- اکرام میهمانان اهل بیت علیهم السلام 117
- قبول دعوت 118
- کوچک نشمردن غذای میهمانی 120
- پرهیز از شرمنده کردن میهمان 122
- حل مشکلات 124
- اشاره 125
کریم از خوراندن دیگران لذت می برد. از سیر کردن دیگران لذت می برد. لقمه دهانش را به کسی می دهد و لذت می برد. شب عروسی پیراهنش را به فقیر می دهد و لذت می برد. اما ما خودمان می پوشیم و لذت می بریم. لذتهامان جا به جا شده است.
حضرت زهرا سلام الله علیها فرزندان را خواباندند و چراغ را خاموش کردند. این غذا به اندازه یک نفر بوده است. اگر بیشتر بود، خود حضرت هم می نشستند و تناول می فرمودند. چون مستحب است انسان قبل از میهمان شروع کند و دیرتر دست بکشد که میهمان خجالت نکشد. حضرت خود را مشغول چراغ کردند و چراغ خاموش شد. در تاریکی میهمان را سیر کردند و وانمود کردند که من هم مشغول غذا خوردن هستم. تا میهمان غذا خورد و سیر شد و بعد استراحت کرد.
منزلت ایثار
سهل بن عبد الله گوید: حضرت موسی عرض کرد: «یارب أرنی درجات محمد و أمته، بار الها، مراتب حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم و امتش را بر من بنمایان» فرمود:
یا موسی إنک لن تطیق ذلک و لکن أریک منزله من منازله جلیله عظیمه فضلته بها علیک وعلی جمیع خلقی؛ ای موسی، تو توان آن مقامات را نداری، اما من یک درجه والای از آنها را بر تو می نمایانم که به خاطر همان مقام والا او را بر تو و بر جمیع خلایق برتری داده ام.
می گوید: آن گاه ملکوت آسمان گشوده شد. حضرت موسی نگریست، و