- اشاره 2
- دوّم: خواهر مرضعه 2
- فصل 1 [اسباب تحریم] 2
- اوّل: مادر رضاعی است 2
- سوّم: دختر رضاعی است، 2
- چهارم و پنجم: عمّه و خالۀ رضاعی است 3
- ششم و هفتم: دختر برادر رضاعی و دختر خواهر رضاعی که اولاد مرضعه و فحل هستند، 3
- شرط اوّل: آنکه شیر از نکاح صحیح یعنی از وطی صحیح باشد، 4
- فصل 2 در شروط رضاع محرم است 4
- اشاره 4
- دوّم: آنکه مقدار یک شب و یک روز کامل شیر دهد طفل را، 5
- شرط دوّم: تحقق مقدار رضاع شرعی است و آن حاصل می شود به یکی از امور سه گانه: 5
- اوّل: آنکه آن قدر شیر دهد که سبب انبات لحم و شدّ عظم باشد 5
- سوّم: آنکه پانزده دفعه متوالیه شیر دهد، 6
- شرط چهارم: آنکه رضاع مرتضع در حولین بوده باشد 7
- شرط سوّم: حیات مرضعه است، 7
- شرط پنجم: آنکه لبن ناشر مال یک شوهر باشد، 8
- اشاره 10
- فصل 3 در احکام رضاع است 10
- مسأله اولی: گذشت که اگر حاصل شود رضاع جامع جمیع شروط مزبوره نشر می کند حرمت از مرضعه و فحلش به سوی مرتضع، 10
- مسأله دوّم: حرام است نکاح اولاد فحل، 10
- مسألۀ سوّم: حرام است بر پدر مرتضع نکاح اولاد صاحب لبن ولاده و رضاعا، 10
- اوّل: 11
- اشاره 11
- پس متفرّع می شود بر این مسأله چند فرع: 11
- مسألۀ چهارم: حرام است بر مرتضع نکاح اخت رضاعی مرضعه که از یک فحل شیر خورده باشند، 11
- دوّم: 12
- چهارم: 12
- سوّم: 12
- پنجم: 13
- هفتم: 13
- ششم: 13
- نهم: 14
- هشتم: 14
- دهم: 15
- یازدهم: 15
- دوازدهم: 16
- سیزدهم: 16
- چهاردهم: 16
- پانزدهم: 17
- شانزدهم: 17
- هجدهم: 18
- نوزدهم: 18
- بیستم: 18
- بیست و یکم: 18
- هفدهم: 18
- بیست و چهارم: 19
- بیست و سوّم: 19
- بیست و دوّم: 19
- خاتمه در بیان دو امر است 23
- اشاره 23
- امر اول: در بیان آداب رضاع و مرضعه و مرتضع است، 23
- اول: آنکه سنّت است اختیار کردن دایۀ مؤمنه عاقله عفیفۀ جمیله، 23
- دوّم: سنت است که زنان را نهی کنند از شیر دادن به هر کس که رسند، 24
- ششم: مکروه است که دایه ولد الزّنا باشد، 24
- سوّم: سنت است که مرضعه از هر دو پستان شیر دهد. 24
- پنجم: سنت است که فرزند را دو سال کامل شیر دهند، 24
- چهارم: چون دایه به منزلۀ مادر است سنت است که طفل بعد از شعور تعظیم دایه کند 24
- هشتم: اگر کنیزی فرزند آقای خودش را شیر دهد، مکروه است او را فروختن 25
- هفتم: [مکروه بودن خوردن شیر یا گوشت بزغالۀ که زنی آن را شیر داده] 25
- نهم: اگر کسی مالک شود برادر رضاعی خود را، 25
- اشاره 26
- اول: آنکه مدعی زوج باشد، 26
- مطلب اول: آنکه اگر ادعا کند احد زوجین رضاع محرّم را بر دیگری، 26
- امر دوّم: در بیان چند مطلب است: 26
- مطلب سوم: اگر شک حاصل شود در بلوغ رضاع به حدّ نصاب، حکم به حرمت و محرمیّت نمی شود، 27
- دوّم: اینکه مدعی رضاع محرّم زوجه باشد، 27
- مطلب دوّم: اشکالی و خلافی نیست در اینکه حکم نمی شود به رضاع محرّم مگر بعد از ثبوت شرعی آن، 27
فصل 1 [اسباب تحریم]
اشاره
بدان که از جملۀ اسباب تحریم و محرمیّت رضاع است، پس حرام می شود از سبب رضاع هر چیزی که حرام می شد به نسب، پس زن شیرده به منزلۀ مادر طفل رضیع است، و شوهرش که صاحب شیر باشد- و در عرف فقهاء او را فحل می نامند- به منزله پدر است و محرّمات از رضاع نیز مثل محرّمات نسبیّه هفت صنفند.
اوّل: مادر رضاعی است
و آن زنی است که شیر داده باشد تو را، یا شیر داده باشد پدر و مادر نسبی یا رضاعی تو را، یا یکی از اجداد و جدّات نسبیّه یا رضاعیّۀ تو را.
دوّم: خواهر مرضعه
که خالۀ رضاعی تو خواهد بود، و برادرش خالوی رضاعی تو است، و پدرش جدّ رضاعی است، چنانچه پسر نسبی شیر دهنده برادر رضاعی تو است و دخترش خواهر رضاعی است، و بر این قیاس است تا آخر احکام نسب.
سوّم: دختر رضاعی است،
و آن دختری است که شیر خورده باشد از شیر زن تو که صاحب شیر تو باشی، یا از شیر زن پسر تو که صاحب لبن پسر تو باشد، خواه پسر نسبی تو باشد یا رضاعی، یا اینکه شیر داده باشد آن دختر را دختر تو، خواه دختر نسبی تو باشد یا سببی.