رساله رضاعیه صفحه 20

حرام است، مثلا مادر نسبی حرام است به فرزند همچنین مادر رضاعی نیز حرام است، پس مادر بودن هر وقت به سبب رضاع حاصل شود نیز حرام است.

بنابراین اگر زنی برادر شخصی را شیر دهد آن زن به سبب رضاع مادر برادر آن شخص می شود، نه مادر او.

و همچنین اگر کسی دختر عمّۀ کسی را شیر دهد یا دختر خاله

کسی را شیر دهد، آن زن مادر دختر عمّه یا دختر خاله می شود نه عمّه و خاله.

پس تنزیل رضاع منزله یکی از محرّمات نسبیّه بر وجه عموم به نحوی که میر داماد رحمه اللّه و غیره قائل شده اند دلیل بر اعتبارش نیست، و اینکه اصحاب تنزیل چون میر داماد رحمه اللّه حکم کرده اند به حرام بودن زن در مواضع چند، وجهی ندارد.

موضع اوّل از آن مواضعی که حکم کرده اند به عموم منزلت بر حرمت زن، این است که هرگاه زنی از شیر شوهر خود برادر یا خواهر پدری و مادری خود را یا پدری یا مادری خود را شیر دهد برادر آن زن فرزند شوهرش می شود، پس مرضعه- که خواهر فرزند رضاعی فحل است- به منزلۀ فرزند فحل می شود، و فرزند فحل بر او حرام است، این مسأله اگر چه خلافی است و جماعتی از غیر اصحاب تنزیل نیز قائل شده اند به حرمت، لکن مشهور قائلند به عدم حرمت، پس احوط اجتناب است.

موضع دوّم: اینکه زن شیر دهد فرزند برادر خود را، پس چون فرزند برادر از جهت رضاع فرزند عمّه شد، و عمّه فرزند بر شوهر حرام است، پس مرضعه به منزلۀ خواهر فحل می شود.

موضع سوّم: اینکه زن شیر دهد عموی خود را یا عمّۀ خود را،